n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

LOERENDE WOLVEN. 57
was hij een man van de soort, die wij in Jarich geschetst
hebben, een man te lui om te werken en tot alle
slechte daden in staat. Zoo iemand had er dan ook niet weinig
belang bij, dat zijn naam alom gevreesd was, want hoe
grooter de roep was, die van hem als van een slecht mensch
uitging, des te meer werd hij gevraagd in een godsoordeel
te strijden, waarvoor hij natuurlijk bij overwinning
eene niet geringe belooning ontving. Ook nog om eene
andere reden was het in zijn belang, dat zijn naam gevreesd
was. Een kampvechter namelijk stond niet onder
de b escherming der wet. Hij kon in geen enkel geval
aanspraak maken op schadevergoeding of weergeld, en
was dus nets meer dan een vogelvrij-verklaarde.
Zulk een man was Wiebe de Kampvechter, en hij was
zelfs een van de meest gevreesden. Hij begroette Jarich
den Wolf als een goed vriend, en zat weldra met alle
aandacht to luisteren naar de planners, die zijn medespitsboef
hem ontvouwde. Nu en dan wreef hij zich vergenoegd
de handen . • • •
Het was al middernacht, toen de beide mannen de hut
verlieten en zich op weg begaven naar Jarichs erbarmelijke
woning.
Het onmenschelijke plan naderde het begin van de uitr
.
voermg.