n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

LOERENDE WOLVEN. 53
„Ge kunt het krijgen. Nu rest nog de vraag : wat
zullen we met die kinderen doen ? Het gaat niet zoo gemakkelijk,
om die zoo maar ongemerkt te laten verdwijnen.
Hebt ge daar ook over gedacht?"
„ Waarom zou UEd. ze niet opsluiten ? Hellinga-state
heeft immers kelders genoeg? Niemand zal moeite doen
om ze op te sporen, want het lijdt geen twijfel, of de
Hollanders zullen de schuld krijgen. Er zullen waarlijk
bij een dergelijken inval wel meer menschen en kinderen
verdwijnen, om nooit weer terug te komen."
„Dat is waar, maar wat moet ik verder met hen
beginnen ? Ili kan die kinderen toch hun leven lang niet
opsluiten ? "
„Dat is uwe zaak, Heer. UEd. kan ze later brengen,
waar UEd. ze hebben wil, al was het naar de Turken.
Ik heb UEd. slechts de erfenis van Heer Bruno te bezorgen,
het overige gaat mij niet aan."
„Ge hebt gelijk," zeide Heer Juw opstaande. „Laten
we dat dan als afgesproken beschouwen. Doch het blijft
ten eeuwigen dage een geheim tusschen u en mij, niet
waar? Waag het niet, ook maar een woord over deze
zaak aan een derde te zeggen, want waarlijk, ge zoudt
dat niet lang overleven."
„Dat is immers zoo klaar als de dag, Edele Heer?"
hernam Jarich lachend. „Ik ben niet zoo dom, of ik begrijp
zeer goed, dat een mogelijk verraad niet alleen UEd.
aan de galg zou brengen, maar ook mij. Wees daarop
gerust, Edele Heer. 't Is in mijn eigen belang, dat ik
zwijg, en geen woord zal er dan ook van over mijne
lippen komen."