n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

52 . LOERENDE WOLVEN.
e Eene wolk trok over zijn gelaat bij de gedachte, dat
hij eigenlijk niet waardig was, zijn vaderland te verdedigen.
Daarom was het niet zonder ruwheid, dat hij tot
Jarich zeide :
„En welke plannen heeft uw edeldenkend hoofd verder
tot rijpheid gebracht?"
Jarich deed, alsof hij den hem toegebrachten steek
niet voelde. Kalm antwoordde hij :
„Mocht werkelijk Heer Bruno een eervollen do od op
het slagveld vinden, dan staan alleen de beide kinderen
tusschen UEd. en uw broeders nalatenschap."
„Dat is waar !" riep Heer Juw.
„Nu is het de groote moeilijkheid juist, hoe wij die
kinderen zullen verwijderen, doch ook daarvoor weet ik
een middel. Ongetwijfeld zal Heer Bruno met al de weerbare
mannen van zijne state ten strijde trekken en zal
hij vermoedelijk zijne kinderen onder bewaking van Feiko
achterlaten. Zou UEd. dat ook niet denken ?"
,, Ja , 't is wel mogelijk. Ili heb meer dan eens gehoord,
dat die Feiko zijn trouwste vriend is. Maar zou hij niemand
meer op het kasteel achterlaten ?"
„Misschien nog een torenwachter , dat is wel waarschijnlijk,
doch die komt toch in geen geval meer beneden,
en verder een wachter aan de poort."
„Ziet ge kans, om de kinderen te bemachtigen ? Durft
ge het wagen, om het kasteel binnen te dringen?"
„Ja, Edele Heer, ik durf dat wel te wagen, en ik geloof
wel te kunnen voorspellen, dat ik slagen zal. Laat de
uitvoering maar geheel aan mij over. Alleen heb ik een
paard noodig, dat UEd. mij zeker wel zal willen leenen."