n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

LOERENDE WOLVEN. 51
„Juist, Edele Heer, duizenden Friezen zullen liever steryen
dan zich gewonnen geven. Die dwazen ! Hoe gaarne
gun ik hun dat genoegen ! En onder die duizenden zal
zich ongetwijfeld ook Heer Bruno van Waringha-state
bevinden. Zijn onbegrensde moed is algemeen bekend.
Zeker zal hij in de voorste rijen der strijdenden staan, en
tien tegen een, dat zijn laatste uur dan gekomen zal zijn.
Ziet ge wel, Edele Heer, dat hij door mijn toedoen geenszins
om het leven zal komen?"
„'t Is wel mogelijk, en ja, ik moet toegeven, dat het
zelfs waarschijnlijk is. Doch weet ge zeker, dat de Hollandsche
Graaf van plan is, een inval te doers?"
„Zeker, Heer Juw ? Ik weet zelfs, wanneer die inval
plaats zal hebben. De vloot ligt gereed te Enkhuizen, en
morgen steekt zij in zee , morgen avond, en niet later,
zijn de Hollanders in Friesland . .. ."
„Is het waar?" riep Heer Juw, ten hoogste verbaasd
en verwonderd. „Maar hoe weet ge dat alles?"
„Dat is mijn geheim . . . ."
„Dan moeten onze landgenooten gewaarschuwd worden,
dadelijk gewaarschuwd! De Hollander moet ons gereed
vinden . . . ."
„We zullen wijzer zijn, Edele Heer. Laten we liever
bespreken, hoe we UEd. tot den rijksten . . .."
„Dat is waar ook !" hernam de Edelman, niet zonder
tegenzin. Bij het gevaar, dat zijn geboortegrond dreigde,
vergat hij bijna eigen zaken. De rechtgeaarde zonen van
Friesland stelden de eer en de vrijheid van hun vaderland
boven hunne eigen belangen, en Juw van Hellinga had, hoe
slecht hij ook mocht wezen, zijn vaderland hartelijk lief.