n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

48 LOERENDE WOLVEN.
en weerde met den gloeienden stang, waaraan het vleesch
gestoken was, den slag af, met het gevolg dat Jarichs
vuist daarmede in leer gevoelige aanraking kwam.
„Goed zoo !" sarde Jel, terwiji ze onophoudelijk over
het vuur wipte, zoodra Jarich haar weer te dicht in
hare nabijheid kwam.
„Kom, stack dat gevecht nu maar," kwam Heer Juw
tusschenbeide, wien dat oponthoud al spoedig verveelde.
Hij wenschte niets liever, dan deze ellendige hut en dit
eerzame echtpaar zoo spoedig mogelijk te verlaten.
Jarich kwam weer haar de tafel terug, doch de woedende
blikken, die hij op Jel wierp, gaven maar al te
duidelijk te kennen, dat hij van uitstel volstrekt geen
afstel Wilde maken.
„Zeg mij liever, welk plan ge hebt, want daarvoor ben
ik hier gekomen. Is het werkelijk uitvoerbaar?"
„Het is uitvoerbaar, Edele Heer, dat is zeker, maar
gemakkelijk zal het niet gaan, want Heer Bruno is voorzichtig
geworden na den inval van UEdele."
„Jawel, jawel, dat weet ik ; zeg mij nu liever maar, hoe
dat plan is, en..."
„Geduld, Edele Heer !" lachte Jarich met een vertrouwelijk
knipoogje tegen den Edelman. „Eerst wil ik weten,
of de Heer van Hellinga dankbaarder zal zijn dan den
vorigen keer, en waarin die dank zal bestaan."
"floor eens, Jarich, dat kan ik onmogelijk zeggen,
voordat ik weet, welk plan het is, en hoe het uitgevoerd
moet worden. Dit wil ik u wel beloven : als gij mij tot een
rijk man maakt, zal ik u vorstelijk beloonen, doch versta
mij goed : het levee van mijn broeder zoowel als dat