n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

32 DE BEIDE BROEDERS.
Zijn broeder, weinig berekenend als hij was, merkte
dat echter niet op. Integendeel, opstaande begaf hij zich
riaar eene kast, vanwaar hij spoedig terugkwam met een
kostbaar eikenhouten kistje, dat hij geopend voor Heer
Juw neerzette. Het was geheel gevuld met goudstukken.
„Ziedaar, broeder," sprak hij, „neem terug, wat u
ontroofd is. Voor de daden miner onderhoorigen acht
ik mij verantwoordelijk, en het i.s mij aangenaam, u de
geleden schade to kunnen vergoeden."
Juws oogen blonken van hebzucht bij het zien van
lien schat, en gretig maakte hij van het aanbod van zijn
broeder gebruik. Hij spaarde den inhoud van het kistje
volstrekt niet, doch nam zooveel, als hij met fatsoen
maar nemen kon.
Dank u," zeide hij, terwij1 hij het kistje met een
onderdrukten zucht van zich afschoof. „Precies zal ik
alles maar niet narekenen ; mij dunkt, dat ik mijn deel
nu wel heb."
" teen dank, broeder," zeide Heer Bruno, terwip hij
het kistje weer opborg. „Integendeel, ik ben u dank
schuldig, doch laten wij er verder niet over spreken ; ik
maak mij altijd boos, als ik merk, dat ik wilddieven op
mijne goederen heb, en ik wil vandaag niet boos wezen. —
Hebt ge ook nieuws uit Holland gehoord ? Weet ge
misschien, hoe de Graaf het verzet der Friesche Edelen
heeft opgenomen, en of hij aan een inval in onze streken
denkt ? Ili kan mij niet begrijpen, hoe onze landgenooten
opnieuw den strijd kunnen gaan aanbinden tegen den Hollandschen
Graaf. Mij dunkt, zij moesten weten, dat het
niet antlers kan uitloopen dan op vernieuwde vernedering en