n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

3 0 DE BEIDE BROEDERS.
hij telkens alles weer verbrast. En dan. die brand, — en
die aanval ! Ach, had ik slechts de zekerheid, dat hij
daaraan althans onschuldig is, en wilde hij zijn leven verbeteren,
wie weet, misschien zou ik dan weer geneigd
zijn om hem te helpen. Doch nu, peen, ik doe het niet.
Ik mag mijn geld niet wegwerpen, en dat doe ik, wan-
neer ik het Juw geef."
Er werd aan de deur getikt, en een oogenblik later
trad Heer Juw van Hellinga binnen. Hij maakte geen
schitterende intrede, want het water droop hem van de
kleederen en hij was in zijn strijd met Jarich den Wolf
van het hoofd tot de voeten met slijk bemorst. Hij trad
met eene bulging op zijn broeder toe en gaf hem de
hand. Heer Bruno wees hem een stoel aan.
Een oogenblik zagen de broeders elkander zwijgend aan,
loch Juw kon dien blik niet doorstaan ; hij sloeg zijne
oogen neder.
„Wat is het doel van uwe komst, Juw ?" vroeg Heer
Bruno na eene korte wijle. „Uwe bezoeken zijn te zeldzaam
op Waringha-state, dan dat de reden daarvan mi.; niet
met nieuwsgierigheid zou vervullen. Doch wat zie ik ? Uwe
kleeding zit van boven tot onder geheel onder het slijk ,
is u jets onaangenaams of een ongeluk overkomen ?"
„ Gij zijt wel vriendelijk daarnaar te onderzoeken, broeder,"
antwoordde Juw, zonder Heer Bruno aan te zien.
„Ik ben slaags geweest met een brutalen strooper, die in
uw bosch een schoonen reebok had geveld en bezig was,
dien op zijn gemak van de huid te ontdoen."
„Een wilddief?" vroeg Heer Bruno toornig. „En heeft
hij zijne gerechte straf ontvangen ?"