n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

DE BEIDE BROEDERS. 27
Sytske, dat ging goed. Gooi hem nu weer hierheen."
Feiko kwam. binnen.
„Komt kindertjes," zeide hij. „Komt, gaat mede, dan
gaan we naar Vader. Vader is bedroefd, en hij wil graag,
dat Sytske hem een kusje geeft, en dat Eelco hem vertelt,
hoe goed hij van middag de schijf geraakt heeft."
Oogenblikkelijk staakte Eelco zijn spel. Hij sprong
op en kwam naar Feiko toe, die hem bij de hand
nam.
„Sytske ook me'é I" kraaide het kleine meisje, terwijl
zij ook opstond en naar Feiko liep. Deze nam het op
den arm en ging met beide kinderen naar het vertrek,
waar Heer Bruno zich be yond. Hij zat nog in dezelfde
houding van straks.
Plotseling voelde hij zich twee mollige armpjes om den
hals slaan ; een klein liefkoozend kopje drukte zich tegen
zijn gelaat en bedekte het met duizend kussen. Daar klom
ook de kleine Eelco op zijne knie
Een glimlach van geluk verhelderde het gelaat van den
Edelman, en ontroerd drukte hij de beide kinderen aan
zijne borst.
„Sytske jarig vandaag !" babbelde het kleine meisje,
terwiji ze hare handjes op de wangen van haren vader
legde. „Sytske twee jaar. Sytske al groot."
„Ja, ja, hoor, jij bent al groot, mijne kleine Reveling,"
zeide Heer Bruno, haar streelende. „Sytske wordt al eene
groote meid.."
"Naar zij kan toch nog niet met den boog schieten,
zooals ik," viel Eelco „Ik heb van middag drie malen
achtereen het hart geraakt, niet waar, Feiko?"