n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

22 DE BEIDE BROEDERS.
vier torens tot steunpunt diende. Aan de voorzijde niet
alleen, maar ook aan de achterzijde kon den vijand, zoo
die ooit trachten mocht het kasteel binnen te dringen,
den toegang worden belet door zware ijzeren deuren.
Was men die poort doorgegaan, dan kwam men op het
voorplein, waar langs aan de westzijde zich de gebouwen
verhieven voor de hoogere bedienden. Ook daar bevonden
zich weer twee torens. Over eene derde brag eerst
bereikte men het binnenplein, waaromheen de gebouwen
lagers van het adellijk gezin, en waar, behalve enkele
kleinere torens, ook de hooge slottoren zijne spits verhief.
't Was dus wel een groot en sterk gebouw, dat
Heer Bruno van Waringha tot woonplaats diende, en wel
waardig, een Heer van zulk een oud adellijk geslacht te
huisvesten.
In een der kleinste vertrekken beyond zich op denzelfden
middag, waarop gebeurde, wat wij in het vorige
hoofdstuk beschreven, de Heer van Waringha. HU had
dicht bij het venster plaats genomen op een kostbaren
rugzetel, bij eene gebeeldhouwde eikenhouten tafel, en
rustte met het hoofd op de rechterhand. 't Was een
waarlijk schoon man met een edel gelaat, nog in de
kracht zijns levens ; hij kon nog niet veel ouder zijn dan
veertig jaar.
De regen kletterde tegen de kleine ruitjes, en de wind
deed ze rammelen in hunne looden lijsten. Was het daarnaar
dat Heer Bruno zoo onbeweeglijk zat te luisteren, of
vervulden misschien treurige herinneringen zijne gedachten
? Helaas, dit laatste was het geval, want heden was
het de tweede verjaardag van de vreeselijke gebeurtenis,