n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

TWEE BRAVE MANNEN. 19
kon bezorgen, onverschillig welke middelen hij moest aanwenden
om tot dat doel te geraken. Zelfs voor het ergste
deinsde hij niet terug, vooral niet wanneer hij, zooals nu,
door den nood gedwongen werd. Toch was er nog een
groot verschil tusschen hem en Jarich, al waren zij beiden
misdadigers. Deed de laatste elke daad, hoe vreeselijk
ook, zonder blikken of blozen, dikwijls niet eens om geldelijk
voordeel te behalen, loch alleen uit drift of woestheid,
terwijl bovendien zijn geweten reeds geheel verstompt
was, zoodat het hem nooit meer. lastig viel, Heer Juw
daarentegen deed nooit eene slechte daad alleen uit liefhebberij.
Zijn gedrag was alleen het gevolg van zijn woest
en ongeregeld levee, dat het goede in zijn hart gedood,
het onedele bij hem gevoed had. Alleen door den nood
gedreven nam hij zijne toevlucht tot slechte middelen,
waarover hij later dikwijls veel berouw had.
Hij keek Jarich uitvorschend aan.
„Hebt ge daar geen lust in, Edele Heer ?" hernam Jarich.
„Ik moet eerst weten, Welk plan het is."
„En ik bedoel het plan niet, maar wel, of UEd. de
rijkste man van Friesland wil worden."
„Ja, natuurlijk, wie zou dat niet willen? Kom, mask
voort als ge mij wat te zeggen hebt, want de regen weet
van geen ophouden en ik moet nog verder op."
„Dan zal ik Uwe Edelheid niet 'anger lastig vallen,"
hernam Jarich norsch, wel wetende, dat hij Heer Juw aan
het lijntje had, en dat deze hem wel sp oedig zou opzoeken.
Met inspanning van al zijne krachten wierp hij zich den
gevilden reebok op de schouders.
„Ik groot u, Heer Juw van Hellinga, en verzoek u,