n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

1 6 TWEE BRAVE MANNEN,
slechts verder vertellen. Op verzoek van mijn hooggeplaatsten
vriend verzamelde ik eenige mannen, natuurlijk tegen
een hooge belooning, en vermomd trokken wij in het
hoist van een donkeren nacht naar het kasteel van UEds.
hooggeeerden broeder, den }leer van Waringha. Daar
plaatste mijn vriend zich aan het hoofd dier mannen, en
terwijl ik het kasteel aan verschillende kanten in brand
stak, trok UEd. met de mannen ... ho, daar verspreek
ik mij, — doch genoeg ! Wie, Edele Heer van Hellinga,
was de aanlegger van die daad, eene daad zoo fraai, dat
alleen een roofridder uit den ouden tijd er toe in staat
was ? Wie was de aanlegger, vraag ik u ?"
„Welnu, die was ik, als ge dat graag uit mijn mond
hooren wilt."
„Goed, dus ge herinnert het u. En aan Wien was h e t
welslagen van de onderneming voor het grootste deel te
danken ? Wie zorgde voor de mannen, die u hielpen, wie
deed het kasteel in vlammen opgaan ?"
„ Gib Jarich de Wolf! Wilt ge nog meer w eten ? Ge
hebt slechts te spreken."
„Goed ; dus dat herinnert ge u ook. En wie was de
man, die het gerucht verspreidde, dat de aanval was gedaan
door een bende Schieringers, die op uw broeder, die een
Vetkooper was, vertoornd waren, alleen met het doel, om
de verdenking van u of te weren?"
„Alweer gij, Jarich de Wolf!" hernam de Edelman spottend.
„Is het nu uit?"
„Nog niet, wacht nog slechts een oogenblik. En welk
loon hadt gij Jarich dan wel voor al die diensten beloofd ?
Toch zeker niet heel weinig, want een woord van hem