n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

1 4 TWEE BRAVE MANNEN.
vond de bewegingen van zijn slachtoffer heel aardig en
vermaakte zich er buitengewoon merle.
Heer Juw kwam meer en weer bij kennis, en langzaam
drong zich het gebeurde aan zijn geest op. Hij
trachtte zich eenigszins op te richten, wat hem niet dan
na veel moeite gelukte. Toen keek hij Jarich half suf
aan, welken blik deze met een spottend lachen beantwoordde.
„Nu, hoe gevoelt Uwe Edelheid zich ?" vroeg de booswicht
na eenigen tijd. „Een beetje vreemd ? Dat wil ik
graag gelooven, zelfs al zegt Uwe Edelheid het niet.
Ili weet precies, hoe dat is, Heer ; ik heb het ook wel
bij ondervinding gehad. 't Spijt me, dat ik UE. geen
kroes wijn kan aanbieden ; dat is anders een uitstekend
middel. Doch als UE. den mond slechts gelieft te openen,
kan u hemeiwater krijgen, zooveel als u hebben wil ,
en het kost Diets, wat u in uwe omstandigheden niet
anders dan aangenaam kan zijn. Zoekt Uwe Edelheid
naar uw zwaard? Doe geen moeite, want ik heb het
pier naast mij neergelegd. Ik was bang, dat een ander
het misschien weg zou halen , men weet nooit, welk
gespuis er kan ronddwalen, niet waar ? Vindt UE. dat
niet vriendelijk ?”
Die spottende woorden en de aanblik van het afschuwelijke
wezen, dat ze voortbracht, deden Heer Juw spoediger
tot zichzelven komen, en weldra herinnerde hij zich
alles, wat er gebeurd was. Zijne eerste aandrift was, op
te springen en Jarich opnieuw aan te vallen, doch zoodra
hij stond, gevoelde hij zich zoo duizelig en vreemd,
dat hij zich onmiddellijk weer op het gras liet neerzakken.