n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

220 DE KANSEN GEKEERD.
uwe tante, en over mijn zoon. Ik zou het vreeselijk vinden,
indien ik hen onbeschermd aan de vijanden ten prooi moest
achterlaten. Gij kunt hen redden, Eelco, want Feiko zal
u geen verzoek weigeren. Wilt gij hun beschermer wezen ?"
„Dat wil ik," sprak Eelco ernstig, nu hij meer en meer
begon te begrijpen, wat Heer Juw van plan was.
„Ontvang dan mijn innigen' dank. — Vaarwel !"
„God zij u genadig !" zei Eelco zacht.
Een oogenblik later trad Heer Juw nogmaals het vertrek
binn en, met een meisje aan de hand. Toen vertrok
hij, de deur van den kerker open latende, om nooit weer
terug te keeren.
„Sytske ! Lieve Sytske !" riep Eelco, terwijl hij het
meisje onstuimig aan zijne Borst drukte en haar gelaat met
kussen overdekte. „Mijn lieve zusje! 0, wat ben ik blij,
dat ik u teruggevonden heb !"
Verwonderd staarde Sytske den knaap aan, in wien zij
weidra haar redder van de Groote Markt herkende.
„Ach ja, dat is waar ook !" riep Eelco smartelijk uit,
toen hij zag met Welk eene verbazing het lieve kind hem
aanstaarde. „Je weet nog van niets, nog niet eens dat
ik je broeder ben en dat die slechte Jarich je vader niet
is. Sytske, luister, dan zal ik je alles vertellen. wat zul je
vreemd ophooren."
,Jarich — mijn vader niet, en gij — mijn broeder?"
stamelde Sytske ontsteld.
„Ja, ja, geloof het maar ; het is waar, wat ik zeg, dock
laten wij eerst dit akelige hol verlaten. Kom merle, ginds
zie ik een helder Licht , laten we daar gaan zitten, dan zal
ik u alles vertellen."