n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

DE KANSEN GEKEERD. 219
met eene sterke macht, en zal weldra als overwinnaar de
poort binnentrekken."
„Gode zij dank !" riep Eelco met groote vreugde uit.
„Uwe redding is, zooals gij begrijpt, mijn ondergang.
Er zal voor mij geen genade zijn, dat weer ik, en ik moet
met schaamte bekennen, dat ik mijn lot meer dan verdiend
heb. Want ik heb slecht gehandeld, Eelco, zeer slecht,
doch geloof mij, ik gevoel thans een innig en diep berouw
over alles, wat ik misdreven heb. Eelco, kunt, wilt ge het
mij vergeven ?"
Eelco aarzelde een oogenblik met het geven van een
antwoord.
" waar is mijn zusje, oom, waar is Sytske ?"
„Ik zal haar bij u brengen, Eelco, doch nog eens smeek
ik u : wilt ge mij vergeven, wat ik jegens u en uw zusje
misdreven heb? Het is het verzoek van een ten doode
opgeteekende, Eelco. Alijne uren zijn geteld. Ik bid uonij
niet van u te stooten."
„Oom, ik zal trachten, het u te vergeven," sprak Eelco
met medelijden. „Ach, Welk eene droefheid hebt gij over
Sytske en mij gebracht ! Hoe hebt gij dat alles kunnen
doers !"
Heer Juw bedekte bij die verwijten zijn gelaat met de
handers.
Eelco trail op hem toe en greep zijne hand.
„Oom, ik vergeef het u," sprak hij aangedaan bij dat
gezicht.
„VOOrdat ik voor goed heenga, Eelco, want gij ziet mij
heden voor het laatst, heb ik u nog een verzoek te duel',
en dat is, of gij u ontfermen wilt over mijne gemalinne,