n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

208 IN 'S VIJANDS HANDEN.
opperbevelhebber, een. Engelschman, verzameld hadden,
begaf Vrouwe Margaretha, de weduwe van den Duitschen
keizer en Gravin van Henegouwen, zich aan boord van de
haar omringende schepen, om de verschillende bevelhebbers
en Edellieden, die eene zoo schitterende zege voor haar
bevochten hadden, haar dank te betuigen, en menige
Edelman, van Wien zij moist, dat zijne geldmiddelen in
een berooiden staat verkeerden, beloofde zij groote
giften, zoodra zij in de Grafelijke waardigheid hersteld
zou zijn.
Zoo betrad zij ook eindelijk het dek, waar zich Eelco
en diens vijanden bevonden, en met luide juichkreten werd
zij daar begroet. Minzaam drukte zij den Edellieden de
hand, en menige belofte voor de toekomst vloeide haar
van de lippen. Met eene diepe buiging bracht ook de Heer
van Rozenstein haar zijne hulde.
,Ha, dappere Ridder," sprak zij op een Loon, die duideli*
verried, dat deze Edelman voor haar geen vreemde
was, en met een sterken nadruk op het woord Ridder,
„het doet mij genoegen, ook u ongedeerd te mogen ontmoeten.
Zeg waarde Heer, is er ook lets, waarmede
ik u mijne .dankbaarheid kan bewijzen ?"
Heer Juw maakte opnieuw eene diepe buiging, en eerbiedig
sprak hij :
„Op den dank van Uwe Majesteit maak ik allerminst
aanspraak, Edele Vrouwe, want ik heb niets meer dan mijn
plicht gedaan, doch ik zou mij zeer gelukkig achten, indien
ik u een eerbiedig verzoek mocht doen."
,Spreek Heer, en zoo het in mijne macht staat, is het
u vooraf reeds toegestaan."