n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

IN ' S YIJANDS HANDEN.
205
klonk, en tegelijk het verwarde geroep van „vlucht !
vlucht!" hun in de ooren. drong. Die kreet overviel hen
te midden hunner overwinning als een donderslag nit een
helderen hemel, want gees van alien had in de hitte van
den strijd bemerkt, dat 's Graven vloot thans bijna geheel
vernield of uit elkander gedreven was.
Onmiddellijk werd het bevel uitgevoerd, en daar niemand
van hen begreep, wat er eigenlijk plaats had, geschiedde
die terugtocht naar hunne kogge met eene zoo groote
overhaasting, dat men elkander bijna te water drong, om
maar spoedig op het vaartuig terug te komen.
„Vlucht ! Vlucht !" klonk het overal op de Kabeljauwsche
schepen, en zoodra Feiko, weer op zijn schip teruggekeerd,
een blik om zich peen wierp, zag hij met een oogopslag,
dat het gevecht ten nadeele van Graaf Willem
was beslist.
„Spoedig de haken los !" riep hij krachtig. „Schipper,
het roer gewend !"
Die bevelen werden bijna even spoedig uitgevoerd als
uitgesproken, en met gevulde zeilen ontvlood de Grafelijke
kogge de plaats, waar de tegenpartij een schitterende
zege had bevochten.
Zoodra Feiko den bodem, waarover hij het bevel voerde,
in veiligheid wist, zag hij scherp rond, om te zien waar
Eelco was, en tot zijn grooten schrik ontwaarde hij hem
nergens. IJlings doorzocht hij het dek van het eene einde
tot het andere, dock tevergeefs. Eelco was nergens te
vinden. Toen spoedde hij zich naar beneden, om ook
daar ,een onderzoek in te stellen, maar hij vond hem
er niet.