n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

200 IN Y S VIJANDS HANDEN.
Eelco hunkerde naar den strijd, zoodat hij ijverig mededeed,
toen zijne wapenbroeders met een luid gejuich de
vijandelijke schepen begroetten. Dat die vloot ontzagwekkend
was door hare sterkte, welke die van de Kabeljauwsche
verre overtrof, telden zij niet, zoo verlangden
zij er naar slaags te rakers.
Het was in het Veersche gat, hetwelk toen veel breeder
was dan tegenwoordig, dat zij de, vloot van Margaretha
in het gezicht kregen, en het duurde geen half uur,
of de pijlen vlogen door het want. Het zou een heete
strijd worden, een strijd van moeder tegen kind, van landgenoot
tegen landgenoot. De haat was aan beide zijden
even groot.
Spoedig vlogen de pijlen bij zwermen door de lucht, en
door middel van blijden en andere werktuigen wierp men
elkander steenen toe van een ontzaglijke zwaarte. Wee
het schip, dat door zulk een gevaarte werd getroffen, want
menigmaal zonk het onder een vervaarlijk gekraak in de
diepte weg, de bemanning ten prooi latende aan de kokende
golven. Een hevig krijgsgeschreeuw vervulde de
lucht en verdoofde het kermen en gillen der getroffenen,
en niemand gunde zich den tijd om het oog te vestigen
op de velen, die met de wanhoop op het gelaat in de
woelende zee rondzwommen, tevergeefs de handen opheffende
om redding. En niettegenstaande de velen, die
voor altoos in de diepte wegzonken, werd het getal deter
ongelukkigen voortdurend grooter.
Doch het gevecht werd het hevigst, als twee schepen
door middel van zware ijzeren haken zich aan elkander
vastklampten, en de strijd gevoerd werd man tegen. man,