n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

198 IN ' S VIJANDS EANDEN.
te paard gezeten had in zijne jongensjaren, want anders
zou het hem stellig de baas geweest zijn.
Toch was het hem niet onaangenaam, Coen de stoet
enkele uren daarna 's-Gravenhage bereikte, en nog aangenamer
was het hem te vernemen, dat de Graaf aldaar
zou overnachten, om den volgenden dag de reis naar Dordrecht
voort te zetten. Want een zoo geoefend ruiter was
hij niet, of hij gevoelde door den hem ongewonen rit eene
geduchte pijn in al zijne leden, waarmede de andere ruiters
Diet weinig den spot dreven. Evenwel, het was geen spot
waarover hij zich boos kon maken, want hij mocht volstrekt
niet klagen over eene onhartelijke ontvangst van de
zijne zijner toekomstige wapenbroeders. Integendeel, met
vreugde hadden zij den jeugdigen schutterkoning onder
hun vaandel opgenomen.
Te 's-Gravenhage bleek het hem al spoedig, dat het
gerucht van den aanstaanden strijd reeds tot daar was
doorgedrongen, want met onstuimige geestdrift werd de
Graaf begroet. Ook zag men onder het juichende yolk
geen enkelen Hoekschgezinden edelman. Dezen vonden het
waarschijnlijk niet geraden zich nu op straat te v ertoonen,
en ook waren er al velen afgereisd, om zich naar
de vloot van Vrouwe Margaretha te begeven, ten einde
haar hunne hulp aan te bieden. De partijen, die elkander
tot nog toe vrij wel met vrede hadden gelaten, begonnen
hunne krachten te verzamelen, om weldra door de wapenen
te laten beslissen, wie voortaan de teugels van het
bewind in handen zou hebben.
In Dordrecht aangekomen zag Eelco tot zijne groote
verbazing, dat daar reeds eene sterke vloot gereed lag