n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

194 IN I S VIJANDS HANDEN.
„Hoe zeg je ?" vroeg hij gejaagd, terwiji hij den knaap
scherp in het gelaat zag.
„Ik heet Eelco, hoofdman. Men noemt mij Eelco van
de Kogge."
„Men noemt mij Eelco van de Kogge, zeg je ? Heet
je dan zoo niet?"
„Mijn waren naam ken ik niet, hoofdman," hernam
Eelco zacht. „Ik weet niet wie mijne ouders waren, want
ik ben een. gevonden kind."
„Wat zeg je ?" vroeg Feiko in de grootste spanning.
„Een gevonden kind ? En waar heeft men je dan gevonden
? Vertel mij alles wat je daarvan weet !"
Verwonderd zag Eelco den hoofdman aan, en diens
blijkbare verrassing vervulde hem met hoop, dat misschien
eindelijk het raadsel zijner afkomst zou worden opgelost.
„Men heeft mij gevonden ergens in Friesland, hoofdman,
in den nacht, toen Graaf Willem IV daar gesneuveld is.
1k was dwalende tusschen de krijgslieden ..."
,O, mijn God!" riep Feiko nit, terwijl hij den v erbaasden
jongeling ontstuimig aan zijne borst drukte. „Eindelijk
gevonden ! Wil ik je dan zeggen, wie je zijt ?"
Ontroerd keek Eelco den hoofdman aan. Beider gelaat
was doodsbleek van aandoening.
„Je bent niemand anders dan Jonker Eelco van Waringhastate
! Eindelijk dan toch gevonden."
„Ik ... Jonker ... van ... Waringha-state ?" stamelde
Eelco, die bijna duizelig werd van vreugde bij het hooren
van dien geliefden naam.
„Ja, ja, niemand anders dan Jonker Eelco van Waringhastate,
de zoon van mijn braven Heer !"