n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

TWEE BRAVE MANNEN. 11
gevaarlijken mond wel voor eeuwig 'hat zwijgen opleg-
gen !"
„Ha-ha-ha! Alsof dat zoo gemakkelijk ging !' riep
Jarich lachend. „Staak uwe vruchtelooze pogingen, Edele
Heer ! 1k zeg u immers, dat ge nog slechts een leerling
in het yak zijt! MU krijgt ge nooit ! De mensch, die
Jarich den Wolf verslaat, moet nog geboren worden!"
De snoevende taal van Jarich was blijkbaar niet geheel
en al grootspraak, want zonder veel moeite en onder een
onophoudelijk sarren wist hij zich buiten het bereik van
Heer Juw's zwaard te houden. Deze daarentegen rende
in zijne woede als dol om den beukeboom heen, doch
steeds moest hij ontwaren, dat Jarich altijd aan de tegenovergestelde
zijne stond.
Plotseling en onverwachts veranderde Jarich echter van
taktiek. Toen Heer Juw er in het geheel niet op verdacht
was, kwam Jarich, in plaats van hem te ontwijken, in
gebogen houding op hem aan, glipte onder zijn zwaard
door, en greep hem met eene behendige beweging met
beide handen tegelijk om den hals, en die greep was
zoo krachtig, dat Heer Juw bijna geworgd werd. Had hij
thans zijn vijand in het gelaat kunnen zien, dan zou hem
ongetwijfeld de schrik om het hart geslagen zijn, want
moorddadiger uitdrukking kon eens menschen gelaat onmogelijk
aannemen. Zijn gezicht, waarvan alle spieren gespannen
stonden, was geheel verwrongen, de mond in de
breedte zoover mogelijk opengetrokken, zoodat zijne vuile,
op elkander geklemde tanden zichtbaar werden, zijne
oogen fonkelden met een onheilspellenden gloed en het
wit ervan was met bloed beloopen. Jarich de Wolf was