n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

NOGMAALS ONTSNAPT.
185
Feiko vertelde nu alles, wat er op dien onstuimigen
Septembernacht van het jaar 1345 was voorgevallen, en
hoe hij nu na bijna zes jaren zoekens onverwachts den
misdadiger en de kleine Sytske op het spoor gekomen
was, daarbij niet verzwijgende, hoe hij enkele uren
geleden het meisje bijna uit Jarichs macht had verlost,
Coen plotseling Jarich door zijne verschijning de ontvoe-
ring verijdeld had.
De Graaf had met groote belangstelling naar dat verhaal
geluisterd, en met zichtbare teleurstelling hoorde hij
het slot van de geschiedenis aan.
„Zou Jarich u niet herkend hebben ?" vroeg hij.
„Als ik mij niet vergis, heeft hij niets gemerkt," ant-
woordde Feiko.
„'t Is mogelijk," hernam de Graaf, „doch als die Jarich
werkelijk zulk een sluwaard is, als gij zegt, zou ik daar
niet te veel op vertrouwen. En wat wenscht gij nu?"
„Ik wensch uwe toestemming, Genadige Heer, om
onverwijld van eenige speerruiters vergezeld naar Jarichs
woning te trekken, om het kind aan zijn macht te ontrukken
en hemzelven aan den Schout over te leveren."
De Graaf dacht eenige oogenblikken na, en zeide toen :
„Ik geef u verlof, om met eenige ruiters zijn huffs
binnen te gaan en daar een onderzoek in te stellen. Blijkt
het u, dat de zaak werkelijk is zooals gij vermoedt,
welnu, breng dan Jarich naar den kerker, doch wees
niet overhaast, opdat niet een onschuldige gestraft worde.
Ge kunt dan het kind medenemen."
„Hartelijk dank, Genadige Heer!" zeide Feiko verheugd,
en met eene eerbiedige buiging nam hij afscheid, om