n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

TWEE BRAVE MANNEN. 9
Juw al in staat is. Maar dit zeg ik u, Juw van Hellinga,
dat ge nog vlugger moet zijn dan de duivel in eigen persoon,
wilt ge mij te knap wezen. Ha, ha, wordt de strop
al voor mij gereed gemaakt ? Nu Juw, dan zullen wij in
den dood elkander gezelschap houden, dat verzeker ik u,
want een woord van mij, en .. . ."
„Maar dat woord zult ge nooit uitspreken !" schreeuwde
Heer Juw, bleek van woede, terwijl hij met een vervaarlijken
sprong op den roover toeschoot.
Even snel sprong Jarich op zijde, en bij de pogingen,
die de Edelman nu aanwendde, om. Jarich onder
het bereik van zijn vreeselijk zwaard te krijgen, zorgde
deze er steeds voor, dat een dikke beukeboom zich
tusschen hen beyond. Intusschen ging hij voort, den
Edelman door sarrende woorden voortdurend tot grootere
woede te prikkelen.
„Wil Heer Juw dus bij het yak van brandstichter en
dief ook nog dat van moordenaar gaan uitoefenen? Nu,
ik moet zeggen, dat het een edel handwerk is, waardig
door iemand van edelen bloede beoefend te worden. Zou
Heer Juw misschien ook les willen nemen van mij, van
Jarich den Wolf? Want het gaat hem blijkbaar nog niet
goed van de hand!"
Ziedende van toorn vloog de Heer van Hellinga telkens
op den wilddief aan, maar Jarich was hem te vlug
af; deze wist even dikwijls zijne aanvallen te ontwijken.
Ademloos van inspanning hield de Edelman eindelijk
stand; hij zag, dat zone moeite tevergeefs was. Zijne
tegenpartij ging voort, hem onder een spottend lachen
te beschimpen.