n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

NOGMAALS ONTSNAPT. 175
hij dienst in het leger van Keizer Lodewijk van Beieren,
den varier van Graaf Willem. Hij wist zich spoedig
zoozeer te onderscheiden, dat hij met den jeugdigen
Graaf werd medegezonden naar Holland, toen deze
als Verbeider de regeering aldaar zou aanvaarden. Die
tocht was vrij avontuurlijk, want daar men vreesde, dat
Willem onderweg door zijne vijanden mocht worden opgelicht
en naar Engeland gevoerd, reisde deze als lijf knecht
in het gevolg van den Graaf van Katzenellebogen, om
daardoor minder de aandacht op zich te vestigen. Op die
refs leerde hij al spoedig de trouw en den cooed van
Feiko kennen en waardeeren, zoodat hij eene groote genegenheid
voor hem opvatte, die hem later van groot
voordeel was. Zooals de lezer gezien heeft, was Feiko
nu reeds hoofdman over een bende speerruiters. Zijn
doel om de kinderen van Heer Bruno terug te vinden,
, .
had hij evenwel nooit uit het oog verloren, en menigmaal
liet hij mismoedig het hoofd hangen, als hij bedacht, hoe
tot nog toe al zijne pogingen vruchteloos waren geweest.
Geen wonder dus dat Feiko verheugd was, nu hij zoo
onverwachts het spoor van Jarich, en wat nog beter was,
zelfs de kleine Sytske teruggevonden had. Want dat deze
Sytske dezelfde was, die in dien rampzaligen nacht was
verdwenen, betwijfelde hij geenszins, allerminst nu hij
het meisje in het lieve gelaat had gezien, waarvan de
trekken onwedersprekelijk veel gelijkenis hadden met die
van de overleden Edelvrouwe, hare moeder.
Onophoudelijk hield hij de oogen, die van vreugde
schitterden, op het meisje gericht, en onstuimig klopte