n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

168 EEN FEESTDAG MET VELE VERRASSINGEN.
tot zij eensklaps in tranen uitbarstte, en snikkend uitriep :
„Wat is het toch ongelukkig, het kind van een beul
te zijn !"
„Och kom," zei Eelco luchtig, hoewel hij tot in het
diepst zijner ziel medelijden met het arme kind had :
„och kom, dat moet je je niet aantrekken. Het is immers
nog veel gelukkiger een vader te hebben, die beul is,
dan in het geheel zijne ouders niet te kennen ? Zoo ongelukkig
ben ik."
Het meisje keek hem met hare zachte oogen medelijdend
aan.
„Dat is jammer," zeide ze. „En heb u geen broers of
zusters ook?"
„Neen, ik sta geheel alleen op de wereld."
„Dan wenschte ik, dat ge mijn broeder waart," hernam
het kleine meisje, dat Eelco toescheen ongeveer acht
jaren oud te zijn.
„Zou je dat zoo graag willen?" vroeg hij lachend.
„O ja, dan zou niemand mij meer kwaad durven
does, en dan kon ik ook op de straat loopen en spelen,
evenals de andere kinderen.. Wat zou dat gelukkig
zijn !"
Eelco en het kleine meisje hadden nu de stall verlaten
en liepen langs eene rij huizen, die langs het Zuider-
Spaarne gelegen was. In de verte zagen zij het kleine
huisje, dat door den beul werd bewoond, tusschen het
geboomte verrbzen. Onwillekeurig vertraagde het meisje
haar tred, zoodra zij het in het oog kreeg.
„Daar ginds zie ik je woning," zeide Eelco, naar het
huisje wijzende. „Ben je nu niet blij ?"