n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN FEESTDAG MET VELE VERRASSINGEN. 16 7
meisje. Welk een zachte uitdrukking lag er op dat
gelaat to lezen, en hoe vriendelijk keken die lieve oogen
hem aan.
„Hoe is het mogelijk," dacht hij met verwondering,
„dat dit lieve meisje een kind kan wezen van lien
afschuwelijken beul ! Het arme kind !"
„Schrei maar niet, en wees niet bang ! Die jongens
zullen je geen kwaad meer doen.," zeide hij met innig
medelijden tot het kind.
„Ach, ga dan niet weg, als het u belieft," sprak het
meisje met eene lieve stem, die Eelco onweerstaanbaar
aantrok, „ik ben zoo bang."
„Wil ik je thuisbrengen ?" vroeg hij vriendelijk.
„0, zou u dat willen doen ?" riep het meisje uit,
terwijl haar gelaat bij die woorden opklaarde alsof het
zonnetje door de wolken brak.
„Ga dan maar mede !" hernam Eelco, terwijl hij het
meisje aan de hand nam en de richting naar het Spaarne
insloeg. Zij stoorden er zich niet aan, dat de jongens voortgingen
het meisje uit to jouwen, en langzamerhand hield
het getier achter hen op. De plagers hadden ontzag gekregen
voor Eelco' g vuisten.
„Hoe kwam je daar onder al die kinderen verzeild ?"
vroeg Eelco, Coen zij eenigen tijd geloopen. hadden.
„Ach," zeide het meisje zacht en droevig, „ach, ik wilde
zoo graag ook den Graaf eens zien en ik had gehoopt,
dat men mij onder zooveel menschen niet zou opmerken.
Had ik geweten, dat gebeuren zou, wat ge straks hebt
gezien, dan was ik wel thuis gebleven."
Met gebogen hoofd vervolgde het kind haar weg,