n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

166 EEN FEESTDAG MET VELE TERRASSINGEN,
in om op te staan. Telkens werd zij weder omvergeworpen.
Het arme kind was bijna radeloos, doch — nu was
ook de hulp nabs, want met verontwaardiging had Eelco
gezien, wat er gaande was. Haastig trad hij op het kind
toe en hief het op, en driftig links en rechts eenige klappen
uitdeelende, riep hij :
„Schaam je, om dit arme kind zoo te mishandelen.
Foei ! Is dat een gedrag fatsoenlijken jongens waardig?
't Is je geluk, dat de Schout niet hier is, want je verdient
niets beters, dan onder den toren opgesloten te
worden !"
Deze wijze van optreden verwekte niet weinig ontzag
onder den troep, waarvan de eer nog wel zoo veel aan
Eelco's stevige handen als aan zijne hartige toespraak toekwam.
Al spoedig waren de plagers tot op een eerbiedigen
afstand teruggetrokken, doch nu achtten zij zich in
zoo verre veilig, dat zij het durfden wagen, voort te gaan
met schelden.
„Het beulskind ! Het kind van Jarich den beul. !" klonk
het tierend over het groote plein.
„Welnu," riep Eelco toornig, „is dat hare schuld? Kan
zij het helpers, dat de beul haar varier is? Je moest je
schamen ! En past op, dat je dit kind nu verder met rust
laat, of je zult het je beklagen, dat verzeker ik je."
Angstig keek het meisje hem aan, want uit deze woorden
begreep zij, dat haar redder van plan was, haar
verder aan haar lot over te laten, en dan vreesde zij
terecht, dat hare plagers haar spoedig weer in handen
zouden hebben.
Wat was Eelco getroffen door dien blik van dat kleine