n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN FEESTDAG MET VELE VERRASSINGEN. 163
„Heer Feiko, wij wenschen uw oordeel te vragen. Hebt
ge bezwaar dezen jongeling, den schutterkoning, order
uwe speerruiters op te nemen? RU vraagt ons dat als
een gunst."
De hoofdman trail nader en zag Eelco, lien hij nu her-
kende, lachend aan.
Met eene buiging zeide hij :
„Genadige Heer, ik heb er volstrekt geen bezwaren
tegen. Integendeel, ik geloof, dat wij een dapperen krijgsman
van hem mogen verwachten."
„Ge hoort het," lachte de Graaf. „Kunt gij paardrijden
?"
„Jawel, Genadige Heer, ik heb dikwijls te paard gezeten."
„Welnu, dan zullen wij aan uw verzoek voldoen. Gij
kunt u morgen bij den hoofdman vervoegen, die u wel
nader omtrent een en ander zal inlichten."
Met eene vriendelijke handbeweging gaf de Graaf Eelco
zijn afscheid.
Wat was de jonge schutterkoning gelukkig ! Met glinsterende
oogen kwam hij op het Doelenplein terug, waar
hij met luid gejuich ontvangen werd. Onder het geroep
„Leve de Koning !" werd hij op een schild geplaatst en
in optocht door de stad rondgevoerd, met de muziek
voorop.
Geen koning op zijn troon kon gelukkiger zijn dan hij,
met zijn boog aan den arm staande op het schild, dat
door vier sterke schutters gedragen werd.
Toen de stoet eindelijk voor zone wooing stilhield
en hij van zijn schild afgesprongen was, ijide hij zijn