n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN FEESTDAG MET VELE VERRASSINGEN. 159
ook eindelijk de Al afschoot, vloog deze regelrecht op
het doel aan, met het gevolg dat de staart van den papegaai
van den romp werd geschoten.
Een daverend gejuich van de toeschouwers was zijn loon,
en menigeen voorspelde hem ook nu weer de overwinning.
Na hem beproefden verscheidene andere schutters hun
geluk, en wel snorde sommiger pijl vlak langs den vogel
heen, doch niemand raakte hem. Eindelijk kwam ook
Eelco aan de beurt, en met eene vaste hand schoot hij
zijne piji af. Regelrecht vloog zij op het doel af, en zij
kwam met zooveel kracht in den vogel terecht, dat de
paal, waarop deze bevestigd was, er van schudde. De piji
bleef in den vogel zitten.
Een nieuw gejuich klonk onder de menigte.
„Goed geschoten van dien knaap," zeide Jarich tot den
man, die naast hem stond, en die niemand antlers was
dan meester Jan Wouters, de meubelmaker. „Goed geschoten,
zeg ik. Mij dunkt, ik heb dien jongen meer gezien."
Niet zonder afkeer ontdekte meester Wouters, wie naast
hem stond, doch hij wilde op de beleefde vraag van den
beul geen antwoord weigeren.
„Ja, 't is goed geschoten," zeide hij. „Het zou mij Diet
verwonderen, als hij, hoe jong hij ook is, dit jaar schutterkoning
werd."
Best mogelijk," antwoordde Jarich, „want hij schiet
uitstekend."
Nu was het weer de beurt van den schutterkoning, en
werkelijk had deze nogmaals het geluk den vogel to
raken, al was het slechts een schampschot.
Er volgden thans eenige schoten, die ook weer goed