n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

154 EEN FEESTDAG MET VELE VERRASSINGEN.
althans zijn gelaat verried eene belangstelling, die daar
antlers nooit op te lezen was, en vlug als eene kat sloop
hij hen achterna. Nu behoefde hij zich volstrekt niet te
haasten om hen in te halen of in hunne nabijheid te
blijven, want de ruiters reden stapvoets, en schenen met
belangstelling naar het ringrijden te kijken. Dat zij ieders
aandacht trokken, merkten zij naar het scheen niet op,
en zij zagen niet, hoe de toeschouwers hen elkander aanwezen
met de woorden :
„Dat is de Heer van Rozenstein met zijn zoo; de
Heer van het nieuwe kasteel."
En natuurlijk klonk dan gewoonlijk de opmerking :
„He, is dat de Heer van Rozenstein ? Wat vreemd, dat
hij den Graaf zijne opwachting niet gaat maken, of —
zou hij wellicht tot de partij van Vrouwe Margaretha
behooren ?"
En het duurde niet lang, of het klonk van mond
tot mond :
„Kijk, daar rijdt de Heer van het nieuwe kasteel ; ook
al zoo'n trotsche Hoek. Willen we hem eons netjes de
lever uitsnij den ?"
Op deze aardigheid, Welke in die dagen zeer gangbaar
was, bleef een uitbundig gelach gewoonlijk niet uit, en
al bepaalde men zich dan ook alleen bij het verkoopen
van die aardigheid, Loch vond men het een brutaal stuk
van een Hoekschgezind Edelman, om zich op dit feest to
laten Zion.
Dat Jarich de beide ruiters als eene schaduw volgde,
viol niemand in het oog, ook den ruiters zelven niet, doch
Coen zij na eenigen tijd den teugel wendden om deze plaats