n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

6 TWEE BRAVE MANNEN.
als om de dikte van het vieesch te peilen, draaide hij 't
hoofd lachend om en zeide :
„Heeft Uwe Edelheid ooit schooner beest gezien ? 1k
moet eerlijk bekennen, dat ik nooit een zwaarder onder
mijn mes heb gehad, en dat wil wat zeggen, want ik
heb er misschien meer geveld dan Uwe Edelheid en uw
broeder, de Heer van Waringha, samen . . ..”
Wat was het een dierlijk gelaat, dat zich onder het
spreken van die woorden tot den ruiter ophief, en welk
een vreeselijken indruk maakte de schampere lach, waarvan
zij vergezeld gingen. Het was ongetwijfeld een booswicht,
die daar bij den dooden reebok op de knieen lag,
met de half gestroopte rauwe huid in de eene, en het
met bloed bevlekte mes in de andere hand, en wie dat
gelaat ooit zag, twijfelde er geen oogenblik aan, of het
behoorde aan den grootsten schelm van geheel Friesland.
De uitdrukking er van was wreed en woest , de ongeknipte
haren hingen hem ordeloos langs en voor het
gelaat, waar zijne oogen loerend doorheen keken als van
een wolf, die bezig is eene prooi te verslinden. Welke
kleur die haren hadden is moellijk uit te maken, waarvan
de oorzaak misschien wel was, dat zij voortdurend
aan den invloed van weer en wind waren blootgesteld.
Nu althans, nu zij, nat door den regen, hem aan alle
kanten tegen het hoofd kleefden, gaven zij hem een
afschuwelijk uiterlijk. Zijn lichaam, dat tot aan het
middel toe bijna naakt was, was met grove haren bedekt
en evenals zijn gelaat als doorploegd met litteekens. Zane
korte broek was op vele plaatsen gescheurd, waardoor
het bloote lichaam zichtbaar was. Schoeisel droeg hij niet.