n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

1 40 HOE EELCO IN DE PERIKELEN GERAAKTE.
zonder spreken e enige zijner mooiste zwaarden op de tafel
neërgelegd, en zeide kortaf:
Hier zijn de zwaarden, Jarich. Mooier en beter heb ik
er niet. Indien ge dus uwe keuze niet vindt, kan ik u
niet bedienen."
Jarich wendde zich Haar de tafel, en Eelco kwam weer
eenigszins tot verademing.
„Ze zijn mooi, dat moet ik zeggen. Maar zit er wel
veel staal in ?"
„Daarvoor sta ik in."
„Dan moest ik, dunkt mij, dit zwaard van u koopen,"
hernam Jarich, en zijn keuze bewees werkelijk, dat hij
een gouden smaak had. Want het was ongetwijfeld het
mooiste uit de geheeele verzameling. De knop, die van
geel koper was, prijkte aan beide kanten met een schoone
gravure, de greep was van bruin hout, met koperen
knopjes beslagen, en op de pareerstang waren gouden
loovertjes aangebracht.
„Laat ik u dan vooraf zeggen, dat gij er het duurste
hebt uitgezocht," sprak meester Harmsen, die de woorden
van deli beul nog niet vergeten had.
„O, dat is niets. Het bestuur ..."
Hier werd Jarich onverwachts in de rede gevallen door
eene heldere stem in het voorhuis, die een krachtig „Hallo !"
deed hooren. Meester Harmsen opende de deur, en zeide,
een vreemdeling in krijgsmansgewaad bespeurende :
„Kom binnen, Edele Heed Wat is er van uw ver-
langen?"
„Een toontje lager, goede vriend," klonk het vroolijk
terug. „Mijne wieg stond niet in eene adellijke huizinge,