n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN FLINKE POORTERSJONGEN. 127
hij heeft ook al eene grauwe muts op ! Wat zullen de
Hoeksche krijgers bang voor hem zijn !"
„Stil Jan, niet plagen ! Wacht, daar komt hij al. Pas
maar op, wie weet, hoe goed hij schiet. Hier heb je drie
pijlen ; Loon nu eens, wat je kunt."
Inderdaad was Eelco nailer getreden en had een boog
genomen. De schampere taal van den Jonker had hem
over alle bezwaren doen heenstappen.
Hij legde de piji op den boog en trok met kracht aan
het koord. Weldra snorde de piji door de lucht en vloog
regelrecht in het hart van de schijf. Daar snorde de
tweede, en deze kwam vlak naast de eerste terecht. Toen
nam hij de derde piji en keek onderzoekend omhoog. Een
kraal kwam juist over het plein gevlogen. Vlug legde
Eelco aan, en onmiddellijk daarop viel de vogel doodelijk
getroffen fladderend naar beneden.
ll Prachtig! Uitstekend geschoten !" riep de Edelman, en
de Jonker keek beschaamd voor zich.
Eelco zag hem echter niet aan. Hij was tevreden, dat
hij hem zijne schampere taal betaald had gezet. Beleefd
nam hij zich de grauwe muts van het hoofd, en met een
eerbiedigen groet verliet hij het plein.
Toen hij buiten gekomen was, wreef hij zich de handen
van pleizier, dat hij zich zoo flink gehouden had,
doch weldra verdiepte hij zich in allerlei gissingen, waar
hij dien Edelman Loch wel vroeger kon hebben ontmoet.
Hij wist het zich evenwel niet to herinneren, en toen
hij in de stall aankwam, was hij nog even was, als toen
hij het kasteel verliet.