n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

122 EEN FLINKE POORTERSJONGEN.
taken vergeten was. Soms dacht hij wel eens, of misschien
die Feiko zijn Vader was geweest, want hij wist
nog goed, dat hij veel van hem hield, doch op die vraag
had hij natuurlijk het antwoord nooit gevonden.
Evenwel, — over al deze dingen dacht de knaap op
dit oogenblik niet. Zijn geest was nu vervuld met de feestelijke
dagen, die in aantocht waren, en met vreugde zag
hij de komst van den jongen Graaf Willem V tegemoet.
Of deze goed of niet goed handelde, door zich tegen den
wil van zijne moeder te verzetten, daarover bekommerde
hij zich al weinig meer dan de overige bewoners van ons
vaderland, voor wie deze kwestie ver moest onderdoen
voor hetgeen zij het belang achtten van de steden en de
poorters, namelijk : het hebben van eene krachtige regeering,
die in staat was, hunne rechten te handhaven. En
als een goed poortersjongen hield hij, evenals zijne meeste
stadgenooten, de zijde van Graaf Willem.
Wat was hij blijde, dat hij juist een paar weken geleden
in het gildeboek als leerling was ingeschreven, want
nu mocht hij aan de spelen, die ter eere van den Graaf
zouden gegeven warden, mededoen, en niemand had het
recht hem te waren. Ms het waar was, wat de meester
gezegd had, dat er op den papegaai zou geschoten worden,
dan zou hij nog eens zijn best doen, want hij was
een goed schutter. Slechts zelden miste hij zijn doel en er
waren er weinig, die het hem verbeterden. }lb hoopte
maar, dat het gebeuren zou. Als het geluk hem diende,
dat hij den prijs won, wie weet, of hij dan niet voor den
Graaf geroepen werd. Jongen, welk eene eer zou dat zijn.
Doch daar verrees, nu hij een hoek omging, het kasteel