n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN FLINKE POORTERSJONGEN. 115
liet geen kinderen na. Holland, Zeeland en Henegouwen
Loch zijn leenen van het Duitsche rijk. Wat Henegouwen
betrof, daarover was men het spoedig eens, want dat land
was een spilleleen en mocht dus geregeerd worden
door eene vrouw. De oudste zuster van Graaf Willem IV,
Vrouwe Magaretha, die gehuwd was met den Duitschen
Keizer, werd daar zonder tegenkanting als Landsvrouwe
erkend en gehuldigd. In Holland en Zeeland ging dat echter
zoo gemakkelijk niet, want die landen waren zwaardleenen,
die dus niet door eene vrouw mochten worden
geregeerd. Zij waren daarom of vervallen aan het Duitsche
rijk, of Beer Jan van Beaumont, de broeder van Graaf
Willem III, moest als vorst worden erkend. Keizer Lodewijk
besloot tot het eerste. Hij verklaarde deze landen vervallen
aan het rijk, en beleende daarmede zijne gemalinne, Vrouwe
Magaretha. Dat gebeurde in 1346. Hij bepaalde tevens,
dat zijn tweede zoon, Willem genaamd, later haar opvolger
zou zijn. Korten tijd daarna deed de Landsvrouwe eene
rondreis door deze landen en liet zich door de edelen en
steden huldigen.
Lang kon zij hier niet blijven. De keizer had zich in
moeilijkheden gewikkeld, die hem noopten zijne gemalin
terug te roepen, ten einde over haar raad en bijstand te
kunnen beschikken. Voor haar vertrek benoemde zij haar
zoon Willem tot haar plaatsvervanger onder den titel van
Verbeider. Over het algemeen werd deze laatste daad in
de landen zeer toegejuicht, want Willem had zich, hoe
jong hij ook was, reeds spoedig zeer bemind weten te
waken. Aileen eenige Edelen, die liever eene zwakke vrouw
aan de regeering hadden, ten einde daardoor zelve meer