n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

EEN FLINKE POORTERSJONGEN. 111
met eene kleur van schaamte op de wangen keerde hij
dadelijk tot zijn werk terug. Dat was waarlijk geen
wonder, want de man, die door zijne vroolijkheid al zijne
luchtkasteelen deed omvallen, was niemand anders dan
de eerzame meester meubelmaker zelf, niemand anders
dan Jan Wouters.
„Wel heb ik van mijn leven !” riep deze vroolijk uit.
„Wie praat er al niet van iemand de lever uitsnijden,
en dan nog wel bij twintig tegelijk ? Jongen, als ik in
jouw plaats was, nam ik dienst in het leger van Graaf
Willem. Zulke helden kan hij gebruiken !”
„Als ik mocht, meester, deed ik niets liever dan dat,"
autwoordde de knaap zacht. „Het meubelmaken leer ik
toch nooit," liet hij er zuchtend op volgen.
„Dat is je eigen schuld, Eelco," sprak de meester lets
ernstiger. „Als je wat beter je best deed en je tijd wat
minder bij Gerrit Harmsen, den zwaardveger, doorbracht,
zou je het meubelmaken even goed kunnen leeren als
een ander, want dat moet ik zeggen, dom ben je niet.
Maar wat sprak je van iemand de lever uitsnijden ? Ik
wist niet, dat je zoo bloeddorstig was."
„Och meester, dat ben ik ook niet, maar u weet toch
wel, dat de Hoekschen roode en Kabeljauwschen grauwe
mutsen dragen ?”
„Ja wel. En wat zou dat ?”
„Wanneer nu de Kabeljauwschen een tegenstander in
handen kunnen krijgen, snijden zij hem den bol uit zijne
muts. U begrijpt, hoe ze dan moeten lachen, als ze hem
zien wegloopen met de haren boven den rand van zijne
muts uit. En dat noemen ze nu lever uitsnijden."