n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

110 EEN FLINKE POORTERSJONGEN.
op dien warmers Meidag op het voorhoofd parelden. Verdrietig
wierp hij eindelijk den kleinen hamer, dien hij in
de hand had, 'lever en met een treurigen blik op zijn
mislukten arbeid veegde hij zich het bezweete gelaat met
zijn voorschoot af.
„Wat een akelig werk," mompelde hij zacht, terwijl hij
somber naar buiten keek, waar het heldere zonnetje de
vogeltjes van vreugde deed tjilpen op de daken. „Bah,
wat een akelig werk. Ik wou, dat ik het nooit weer
behoefde te doers, en dat ik mocht worden, wat ik wilde !
Ha, wat zou ik spoedig dat handwerk laten varen en
schutter worden of krijgsknecht van onzen Edelen Graaf!
Pat moot heerlijk wezen Zou er nog jets schooners te
bedenken zijn, dan onder muziek en tromgeroffel in een
blinkend harnas gehuld en met een glinsterend zwaard op
zijde op te trekkers ten strijde? Ha, wat zou ik mij trotsch
gevoelen in het blauwgeschubde harnas, dat s' Graven
dienstknechten dragen, en hoe dapper zou ik mij werpen
op de vijanden, die hem in zijne rechten trachten te verkorten.
Wel zouden zij mij uitschelden voor Kabeljauw,
omdat mijn harnas wel iets heeft van de schubben van
een visch, doch dat hindert mij niet. Voor elk scheldwoord,
dat zij mij toevoegen, zou ik wel tiers Hoekschen in het
zand laten bijten. Wat verbeelden zij zich wel, om zich
de hoeken te noemen, waarmede de kabeljauwen gevangen
worden ? Wacht, ik zou ze laten zien, dat een goede Kabeljauw
niet bang is voor wel twintig hoeken, die pothers
Èen voor een zou ik ze zoo' netjes de lever uitsnijden, als
ze nog nooit gezien hadden !"
Plotseling schrikte hij op door een onbedaarlijk lachen, en