n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

9 8 EEN WOLF IN DE KLEM.
tijd gelukkig was geweest. Wel had hij nog moeite gedaan,
om de schriftelijke verklaring terug te vinden, waarbij
Heer Bruno hem de voogdijschap over de kinderen had opge- ,
dragen, maar dat stuk was nergens te vinden. Zeker hadden
de Hollanders het verscheurd, Coen zij het kasteel plunderden.
Bedroefd verliet Feiko Waringha-state, en met weemoed
dacht hij daarbij aan zijn goeden Heer en aan de lieve
kleinen.
Toch was het verdwijnen van deze kinderen hem een
raadsel, waarvan hij vruchteloos de oplossing zocht. Pat
zij niet dood waren, daarvan was hij overtuigd, want nergens
waren hunne lijkjes gevonden. Bovendien kon hij
zich onmogelijk eene verklaring geven van de verschijning
van Jarich den Wolf en Wiebe den Kampvechter
op het kasteel, en onwillekeurig bracht hij die verschijfling
in verband met de verdwijning der kinderen. Poch
als dat werkelijk waar was, dan stond het bij hem vast, dat
ook Heer Juw niet vreemd aan deze zaak was. Hoe
meer hij over al deze dingen nadacht, des te meer werd
hij van de waarheid van dat vermoeden overtuigd, en hij
besloot niet te rusten, vgr hij de zaak tot klaarheid had
gebracht.
Een ijverig onderzoek in den omtrek gaf hem in het
geheel geen licht. Daarom besloot hij het kasteel te bespieden.
Was het waar, dat Jarich de Wolf gehandeld
had op last of met medeweten van Heer Juw, dan zou
Jarich hem ongetwijfeld wel Bens bezoeken, hetgeen in
gewone omstandigheden wel niet zou geschieden. Immers,
wat zou dan een Edelman als Heer Juw uitstaande kunnen
hebben met een schurk als Jarich?