n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

96 EEN WOLF IN DE KLEM.
„en dat blijkt ook genoeg hieruit, dat het lijk van Wiebe
den Kampvechter hier ligt. Ha, — daar is wat wijn. Geef
spoedig hier."
Jacob liet Feiko voorzichtig eenige droppels van het
opwekkende vocht in den mond vallen, wat den lijder
blijkbaar veel goed deed. En werkelijk gelukte het hem,
na dat eenige malen herhaald te hebben, Feiko in het
leven terug te roepen.
Verwonderd en verbaasd zag deze de omstanders aan.
Zijn gelaat verried duidelijk, dat hij zich van het gebeurde
niets meer herinnerde. Doch langzamerhand namen zijne
trekkers eene bezorgde uitdrukking aan, en eindelijk stamelde
hij bijna onverstaanbaar:
„Waar zijn de kinderen ?"
„ Wij weten het niet, Feiko, — wees niet bezorgd. Zij
zullen zich wel hier of daar verscholen hebben, en wij
hebben alles nog niet doorzocht. Maar hoe voelt ge u nu ?"
Feiko verstond hem evenwel niet meer. Na de eerste
woorden was hij opnieuw bewusteloos geworden.
Met angstige spanning zag men den aanbrekenden dag
tegemoet. Wat zou deze brengen? Zou Friesland ten proof
zijn aan de overwinnende Hollanders, of hadden de Friezen
de overwinning behaald ? Zou Heer Bruno ongedeerd uit
den strijd terugkeeren ?
En wel bracht de dag de tijding van de glansrijke
overwinning, wel kwam het heuglijke bericht, dat bijna
geen enkele Hollander naar zijn geboortegrond was teruggekeerd,
maar ook hoorde men al spoedig de mare, dat
Heer Bruno zijn schoone state nimmer zou wederzien.
Nog dienzelfden dag werd zijn lijk de poort ingedragen.