n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

92 EEN WOLF IN DE KLEM.
Toen het geluid van den strijd zich al verder en verder
van de state verwijderde en eindelijk geheel verstomde,
kwam er toch eenig leven in het groote gebouw,
want langzaam en zonder gedruisch kwam een man op
den hoogsten trans uit zijn schuilhoek te voorschijn. Het
was Jacob, de torenwachter. Nog altoos was het donker,
want de nacht ging slechts langzaam voorbij. Met het
zwaard in de hand daalde hij behoedzaam langs de donkere
trappen naar beneden. Hier ontstak hij eene fakkel
en begaf zich naar de poort. Al heel spoedig bemerkte
hij, dat daar iemand op de grond lag uitgestrekt. Wie
zou dat zijn? Wellicht een Hollander ?
Ilii besloot allereerst zoo voorzichtig te zijn de poort
te sluiten, ten einde althans tegen een overval beveiligd te
wezen. Dat was geen gemakkelijke taak voor een man,
maar het gelukte hem toch.
Toen wendde hij zich tot den verslagene en hield hem
de fakkel bij het gelaat. Hemel ! Het was Hayo, de poortwachter.
Vlug knielde Jacob bij hem ne'er, om te onderzoeken
of er nog leven was, loch helaas, hij was dood.
Bedroefd begaf Jacob zich naar binnen, en met verbittering
aanschouwde hij de gepleegde wandaden der Hollanders.
Alles was verwoest en stuk geslagen, en wat
waarde had, meegenomen. Niets hadden zij gespaard.
Plotseling hoorde hij zich bij zijn naam noemen, en uit
eene diepe, verborgen kast kwamen angstig enkele vrouwen
en dienstboden te voorschijn, die daar eene schuilplaats
gezocht en gevonden hadden. De ruwe krijgsknechten
hadden hen niet ontdekt.
„Zijn ze weg?" vroegen zij fluisterend.