n tdoelige Dagen C. joh. Aievief

WAT ER OP WARINGHA GESCHIEDDE.
streden er nog slechts twee mannen : Heer Jan van Beaumont
en zijn dappere schildknaap Robert de Gluves.
,,Vaarwel, dappere!" riep Heer Jan zijn krijgsmakker
toe. „Nu is het onze beurt ! Eindelijk !"
De Edelman hief opnieuw het zwaard op om zich op de
Friezen te werpen, doch met krachtige hand wend hij bij
den arm gegrepen en achteruit getrokken. Reeds stond
hij met den voet in zee.
„Laat los, Robert !" riep hij driftig, terwijl hij moeite
deed om zich van die ongewenschte hulp te ontdoen. „Deze
nederlaag wil ik niet overleven. Laat los, ik wil het !"
Robert gehoorzaamde hem evenwel niet. Vlug plaatste
hij zich voor zijn Heer en drong hem, de slagen van de
Friezen behendig afwerende, met kracht achteruit.
Reeds naderde eene boot om hen op te nemen. Kon
hij den strijd nog enkele seconden volhouden, dan waren
zij gered, of liever, dan was zijn Heer gered, want aan
hem dacht de trouwe schildknaap alien.
Maar plotseling voelde hij zich bij de hand grijpen, en
eene schreiende kinderstem riep :
„Neem mij mede, Heer, ach, neem mij mede. Ili ben
zoo bang ..."
„Terug, kind !" riep hij forsch.
Daar klotsten de riemen van de boot achter hem, en
vele handen grepen den Heer van Beaumont aan en trokken
hem binnen boord. Toen volgde met een snellen sprong
de schildknaap, doch — waarom, wist hij zelf niet — met
het verschrikte kind in den arm. Het was zoo bang voor
de woeste Friezen, die dreigend de vluchtelingen volgden,
dat het den schildknaap de armen om den hals sloeg.
89