Feiten over de elektrische fiets - Fietsberaad

10 Stimuleren van bezit en gebruik e-fiets
Verschillende overheden hebben de laatste jaren niet-infrastructurele maatregelen genomen
om het bezit en het gebruik van de e-fiets te stimuleren.
De meeste maatregelen zijn gericht op het e-fietsgebruik in het woon-werkverkeer, omdat
daarvan de grootste effecten verwacht worden op de bereikbaarheid in de spits.
Enkele stimuleringsacties zijn rechtstreeks gericht op (een deel van) de inwoners, zoals een
subsidie van de gemeente Heerlen voor ouderen die een e-fiets willen aanschaffen. Wellicht
biedt de e-fiets kansen en mogelijkheden bij de uitvoering van de Wet Maatschappelijke
Ondersteuning (WMO), waar gemeenten sinds kort verantwoordelijk voor zijn. De e-fiets kan
een bijdrage leveren aan de zelfstandige mobiliteit van ouderen en mensen met een
beperkingen. Wellicht kan dat indirect tevens een besparing opleveren voor andere WMO-
uitgaven, zoals doelgroepenvervoer of scootmobielen.
In dit hoofdstuk beperken we ons tot niet-infrastructurele maatregelen om de e-fiets in het
woon-werkverkeer te stimuleren. Enerzijds gaat het daarbij om fiscale maat regelen van de
rijksoverheid, maar de nadruk ligt op stimuleringsacties van decentrale overheden.
Het grootste deel van het huidige e-fietsenpark (87% in 2011) is overigens aangeschaft
zonder enige subsidie- of fiscale regeling (TNS NIPO, 2011). Als er een regeling wordt
gebruikt, dan is dit vrijwel altijd een fietsenplan van het werk (10%) en soms (1%) een
stimuleringsregeling van een gemeente. Het is overigens onduidelijk in hoeverre de
werknemers weten of de regeling is geïnitieerd door de werkgever of door de overheid
Hoewel het belang van subsidie- en fiscale regelingen voor het totale e-fietsenpark dus
beperkt is, heeft een aanzienlijk deel van de e-fietsforenzen (schatting ca. 40 procent) wel
gebruik gemaakt van een regeling. Immers: circa 27 procent van de e-fietsen werd in 2008
mede gebruikt voor het woonwerkverkeer (Hendriksen 2008) en circa 10 procent van alle e-
fietsen is aangeschaft met een fietsenplan van het werk (TNS NIPO, 2011).
10.1 Fiscale maatregelen rijksoverheid
De fiscus maakt geen onderscheid tussen gewone fietsen en e-fietsen. Werkgevers en
werknemers kunnen dus van dezelfde regeling gebruik maken. Op dit moment is er de
mogelijkheid om in een bedrijfsfietsenregeling een (e-)fiets van maximaal € 749,00 euro
belastingvrij te verstrekken. Indien de fiets duurder is, dan wordt het extra bedrag tot het loon
gerekend.
De bedrijfsfietsenregeling wordt op termijn vervangen door de werkkostenregeling. De
kosten van de verstrekte fiets mogen dan worden ondergebracht in de vrije ruimte van deze
regeling, zodat de werkgever geen kosten heeft. Voordeel is dat de werkgever een hoger
bedrag dan de € 749,00 uit de bedrijfsfietsenregeling belastingvrij mag verstrekken. Binnen
de werkkostenregeling moeten de bedrijfs-(e-)fietsen echter met andere
personeelsregelingen gaan ‘concurreren’ om de beschikbare vrije ruimte.
Fietsberaadpublicatie 24, versie 1 70