'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

gevallen natuur aannam weggewerkt door te zeggen
dat de gevallen natuur Hem alleen maar toegerekend
werd, en niet geërfd.
De Geest van God heeft ons door Zijn dienares gezegd,
de verwoestende gevolgen van dit soort redeneringen
als volgt aangegeven. Als we Zijn menselijke
natuur een kracht toeschrijven die de mens in zijn strijd
met Satan onmogelijk hebben kan, verstoren we de totaliteit
van Zijn mens zijn. (7 ABC 929).
Broeder M.L. Andreasen zegt in zijn Brieven aan de
gemeente dezelfde waarheid zeer duidelijk: “Een verlosser
die niet verzocht is, die niet met moeilijkheden
had te kampen, die geen gebeden met smekingen en
tranen geofferd heeft aan Hem die Hem van de dood
kon redden (Hebr. 5:7), die hoewel hij Gods Zoon was,
gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen hij heeft
gebeden, die vrij was van juist die dingen, die een
ware Verlosser ondervinden moet; zo’n verlosser biedt
deze nieuwe theologie (zoals neergelegd in Q.D.) ons
aan. Het is niet de Verlosser die ik nodig heb, nog de
wereld. Iemand die niet met lijden bekend is, kan het
niet begrijpen, en heeft ook niet de vreugde ondervonden,
van de overwinning. Als God Christus bijzondere
gunsten en uitzonderingen zou verlenen, dan diskwalificeerde
Hij hem voor Zijn werk.
Er is geen dwaalleer verderfelijker als de hier vermelde.
De Verlosser die ik ken wordt vervangen door een
zwakke persoonlijkheid, die God voor onbekwaam
houdt de verleidingen te weerstaan en te overwinnen
datgene wat Hij de mensen gebied te overwinnen.
(Brieven aan de Gemeente, nr. 1, p.12).
“Dat God de Verlosser van de verzoekingen, die de
mensen bedreigen, vrijgesteld had, is het toppunt van
alle dwaalleer. Ze betekent het einde van alle godsdienst,
maakt het verlossingsplan volledig zinloos,
stempelt God tot een misleider en Christus tot Zijn
medeplichtige. Grote verantwoording rust op ieder, die
zo’n valse leer tot vernietiging van zielen, leer en onderwijst.
De waarheid is natuurlijk dat God Zijn eigen
Zoon niet heeft gespaard maar voor ons allen heeft
overgegeven (Rom. 8:32). Zoals Zijn natuur zoveel gevoeliger
was voor het geringste onrecht, zoveel zwaarder
waren zijn verzoekingen te dragen. (Idem., 13).
“Het is natuurlijk allen duidelijk, dat niemand verwachten
kan de Getuigenissen te geloven en tegelijkertijd
de nieuwe theologie (zoals neergelegd in Q.D.) dat
Christus ‘vrijgesteld’ was van menselijke hartstochten.
Het is of het een of het ander. De kerk moet nu kiezen.
Aannemen wat Q.D. leert is de Gave opgeven die God
Zijn volk gegeven heeft.” (Idem., 12).
“De vraag over de natuur van Christus, tijdens zijn dagen
in het vlees, is één van de grondpijlers van het
christendom. Van deze leer hangt de redding van de
mensen af.” (Id. 12).
Kort voor broeder M.L. Andreasen stierf, wilde hij broeder
Figuhr graag zien, om zijn spijt te betuigen, dat
tijdens het veelal van de woorden wisselingen over de
pag - 56
leerpunten, woorden gezegd waren die beter ongezegd
konden zijn gebleven. Toch moet duidelijk gesteld worden
dat broeder M.L. Andreasen ten alle tijden, nooit
van zijn theologisch standpunt afweek, die in zijn Brieven
aan de Gemeente aan de orde kwamen.
Broeder Wieland en br. Short citeerden dezelfde gedachten
als broeder M.L. Andreasen in deze woorden:
“Dit is het wat de godsdienstige wereld in het algemeen
loochent. Want, terwijl ze in woorden toegeven
dat Christus ons vlees op zich nam, beweren zij dat Hij
een zondeloze natuur had. Dat Hij anders als bij een
christen in wiens vlees ‘geen goed woont’, Zijn (Christus)
vlees zonder zondig verlangen en zwakheid was,
en Hij dus niet hetzelfde vlees had als andere mensen.
Zo loochenen zij de nadrukkelijke uitspraken van de
apostelen; dat Hij ons vlees waarlijk op zich nam... Dit
maakt Zijn conflict tot een nietszeggend conflict, een
strijd en toch geen strijd, verzocht en toch niet verzocht,
een wezen zonder enige relatie tot de mens,
niet in staat zijn medeleven op te wekken.”
(1888 Re Exammed 189).
A.L. Hudson een goed bekend staande sabbatvierder
heeft over dit thema het volgende gezegd: “De functionarissen
van de Generale Conferentie geven te kennen
dat ze hun geestelijk inzicht óf grotendeels verloren
hebben om duidelijk tussen Christus en Satan
te onderscheiden óf ze hebben dat geestelijk onderscheidingsvermogen,
maar zijn onwillig het kruis en de
smaad van Christus te dragen.”
“Deze eigenlijke geestelijke zwakte, die door Christus
in de Laodicea boodschap genoemd wordt, heeft tot
gevolg een ordinaire liefde voor de wereld, een compromis
met de zonde en een ongeoorloofde verbinding
met Babylon. We willen duidelijk maken, dat we het
boek Q.D. als een buitenechtelijk kind zien, het gevolg
van geestelijk overspel.”
(Prelininary Memorandum, 13,29).
Het is bijzonder duidelijk dat Christus, toen Hij op aarde
leefde, geen enkel goddelijk voordeel had, dat
ook de mens niet kan hebben, als hij zoals Christus
daarnaar streeft.
“...Hij weerstond de verzoeking door een kracht, die
ook de mens ter beschikking staat. Hij legde beslag op
de troon van God en er is geen man of vrouw die niet
tot dezelfde hulp, door geloof aan God toegang heeft.”
(5 ABC 1082).
“...En Hij gebruikte ten zijne gunsten geen kracht, die
ons niet wordt aangeboden. Als mens weerstond Hij
de verzoeking en overwon door de kracht die Hem
door God gegeven werd... Zijn leven laat zien, dat het
ook voor ons mogelijk is, de wet van God te gehoorzamen.”
(DA 24; LJ 14).