'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

In iedere crisis heeft God trouwe getuigen gehad, die
pal stonden voor de goddelijke waarheid en daardoor
dwalingen aantoonden. Hoewel dat wat ze zeggen
niet overdacht lijkt, zijn ze toch door Gods Geest overtuigd
dat ze spreken moeten. Zo’n getuige was Milian
Lauritz Andreasen (1876 1962). Hij hield vast aan de
oorspronkelijke leer zoals de pioniers ze uit de Bijbel
naar voren hadden gebracht. Hij wijdde zijn leven aan
evangelisatie, aan bijbelonderricht op onze scholen en
aan het leiding geven en later het onderrichten op ons
theologische seminarie.
Hier volgt enige achtergrondinformatie over deze man:
Hij werd ingezegend in (1902); voorzitter van de grote
New York Conferentie (1909 1910); president van het
Adventistisch theologisch Seminarie Hutchinson (1910
1918); voorzitter van het Union College (1918 1922);
voorzitter van de Minnesota Conferentie (1924 1930);
secretaris van de Generale Conferentie (1841 1950);
van 1938 1949 was hij professor van het Theologisch
Seminarie van de zevende dags adventisten in Washington
D.C..
Uit praktische overwegingen werd hij tot dit ambt gekozen
om onze jonge en oudere broeders bij de voortgezette
studies te begeleiden. In de dertiger jaren
gebeurde dat aan Pacific Unie College en later aan
het Theologische Seminarie ten oosten van het hoofdkwartier
van de Generale Conferentie in Washington
D.C.
In 1940 werd broeder Andreasen, op grond van zijn
bijzondere kennis van de bijbelse heiligdomsleer als
toonaangevende theoloog, op dit gebied, erkend.
In deze tijd schreef M.L. Andreasen vele artikelen en
minstens dertien boeken, die door onze kerk uitgegeven
werden o.a. ‘De heiligdomsdienst’, ‘De Hebreeënbrief’,
en andere. Deze eerste twee boeken werden
in het midden van de dertiger jaren uitgegeven toen
hij drie opeenvolgende sabbatschoollesboekjes voor
volwassenen over de heiligdomsleer schreef.
De Adventistische Encyclopedie zegt dat Andreasen
aan ‘de heiligdomsleer’ bijzondere aandacht schonk
en op dit gebied als gezaghebbend erkend werd. (10
BC 43, uitgave 1976). En toch werd aan hem voorbijgegaan,
toen het manuscript van Questions on Doctrine
naar de theologen en beambten werd gestuurd.
Hoewel hij na zijn emeritaat geestelijk en lichamelijk
nog actief was.
Questions on Doctrine (=Vragen over leerstellingen),
is een boek met vragen die protestanten aan onze lei-
Voorwoord
pag - 5
ding stelden en waar zij antwoord op gaven. Er gingen
natuurlijk verscheidene vergaderingen met de beide
vragenstellers Martin en Barnhouse aan vooraf. In
1957 werd het eindresultaat onder de naam Questions
on Doctrine gepubliceerd. Hoewel M.L. Andreasen
een zeer gezaghebbend man was en een uitstekende
reputatie had als leraar, als bestuurder en als
christen werd hij eenvoudig buiten het proces gehouden.
Toen het manuscript van Q.D. voor beoordeling
werd rondgestuurd werd hij overgeslagen. De reden
was duidelijk, zijn boeken De heiligdomsdienst en De
Hebreeënbrief waren niet in overeenstemming met de
nieuwe inzichten die in het manuscript van Q.D. stonden.
Want de boeken van Andreasen stemden met de
Geest der Profetie overeen en hij kende het thema
goed. En zo werd Andreasen niet in kennis gesteld
van het hele gebeuren zoals het zich in ongeveer twee
jaar ontvouwde.
Maar M.L. Andreasen bezat nog andere, uitstekende
eigenschappen: trouw aan het oorspronkelijke adventgeloof
en een grondige kennis ervan met een rotsvast
vertrouwen. Hij was een man die bereid was voor het
recht op te komen, ook als maar weinigen daartoe bereidt
waren. En zo deed hij dat, luidkeels protesteerde
hij tegen het uitkomen van Q.D. En hij moest het duur
betalen. De broeders waren in verlegenheid gebracht.
Als Andreasen gelijk had, hadden zij ongelijk en hadden
zij een boek vol onwaarheden uitgegeven. Daarom
besloten zij hun houding te verdedigen, in plaats
van tot inkeer te komen en de verdraaide leer in Q.D.
met de duidelijke uitspraken van Bijbel en Geest der
Profetie te vergelijken en in overeenstemming te brengen.
Dus veroordeelden ze Andreasen en schakelden
hem uit. Hij mocht niet meer prediken, zijn geloofsbrieven
werden ingetrokken en ook zijn pensioen werd ingehouden.
M.L. Andreasens bekendste protesten werden op volgorde
gekopieerd en uitgegeven. Later zijn ze uitgegeven
onder de naam Brieven aan de Gemeente.
Omdat deze Brieven aan de Gemeente niet aan één
bepaald adres gericht zijn, herhalen verschillende gebeurtenissen
zich in de brieven. Daardoor krijgt de opmerkzame
lezer een overzichtelijk beeld van wat in de
latere vijftiger jaren plaats vond onder de leiding van
de Generale Conferentie en kan iedereen voor zichzelf
nagaan welk ernstig uur toen al, nu ruim 43 jaar geleden
voor onze zevende dags adventgemeente, sloeg
om nu eens te meer te waken en te bidden.