'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

korenveld ging op de morgen na de grote teleurstelling
en die overtuigd raakte dat “in plaats dat onze Hogepriester
uit het Heilige der Heilige kwam... Hij die dag
voor het eerst binnenging in de tweede afdeling van
het Heiligdom, en dat Hij een werk had te verrichten
in het Allerheiligste alvorens naar deze aarde te komen”.
Het werk dat Hij moest verrichten alvorens naar deze
aarde te komen was het voltooien van de verzoening,
hetgeen het onderzoekend oordeel omvat. Wat dr.
Barnhouse van deze adventistische opvatting vindt
hebt u hierboven kunnen lezen; de reactie van de adventistische
leiders (volgens Barnhouse) ook.
Als wij de verklaringen van dr. Barnhouse moeten geloven
verwierpen onze leiders de leerstelling die wij
van den beginne aan heilig hebben geacht. Als dr.
Barnhouse zegt dat ‘sommige’ van onze vroegere
voorgangers leerden dat Jezus’ verzoeningswerk niet
werd voltooid op Golgotha, moet hij deze informatie
hebben gekregen van enkele ‘onwetende’ scheppers
van onze nieuwe theologie, want onze geschiedenis
vermeldt dat al onze leraars dit leerden. James White,
J.H. Waggoner, Uria Smith, J.N. Andrews, J.N. Loughborough,
C.H. Watson, E.E. Andross, W.H. Branson,
Camden Lacey, R.A. Owen, O.A. Johnson, F.D. Nichols
(tot 1955). Allen verdedigden krachtig de leer van
Christus’ verzoeningswerk sinds 1844 en vertrouwden
hun geloof toe aan het papier.
Terwijl ik dit schrijf heb ik bijna al hun boeken voor mij.
James White, onze eerste president van de Generale
Conferentie en hoofdredacteur van Signs of the Times
ten tijde dat hij verkozen werd, schreef in het eerste
nummer van dat blad een artikel “om valse beweringen
die tegen ons de ronde doen te corrigeren... Er
zijn velen die zich adventisten noemen en die opvattingen
aanhangen waarmee wij niet kunnen instemmen
en waarvan sommigen de duidelijkste en belangrijkste
beginselen, naar voren gebracht in Gods Woord, omverwerpen.
Het tweede van de vijfentwintig artikelen
van het geloof luidt gedeeltelijk als volgt: “Christus
leefde als ons voorbeeld, stierf als ons offer, werd opgewekt
voor onze rechtvaardiging, voer ten hemel om
onze enige Middelaar te zijn in het hemels Heiligdom,
alwaar Hij met Zijn eigen bloed verzoening doet voor
onze zonden. Deze verzoening kwam niet op het kruis
tot stand, verre ervan; het is laatste gedeelte van Zijn
werk als priester conform de levitische priesterdienst,
die een type was van de dienst van onze Here in de
hemel.”
Het zou interessant zijn als degene die de bladzijden
29,32 van het boek Questions on Doctrine
schreef ons een lijst zou geven van de schrijvers
onder ons die inzichten ventileerden die afweken
van bovengenoemde schrijvers. Ik heb geen enkel
bewijs kunnen vinden voor de incorrecte verklaringen
op bovengenoemde pagina’s.
pag - 35
Wij gaan nu verder met onze studie van het verslag
van dr. Barnhouse in de Eternity Extra van september
1956.
Hij heeft daar net verzekerd dat de adventistische leiders
het denkbeeld dat Christus nog voortgaat met een
tweede dienstwerk sinds 1844 ‘geheel verwierpen’. “In
plaats hiervan,” zegt hij, “geloven zij dat Christus sinds
zijn opstanding een Bedienaar is geweest van de weldaden
der verzoening die Hij op Golgotha voltooide.”
Hij (dr. Barnhouse) beschouwt deze opvatting evenwel
niet als logisch. Het Oude Testament leert ons, dat de
hogepriester het offer slachtte in de voorhof, buiten de
tabernakel. Maar dat slachten was niet de verzoening:
“Het is het bloed dat ...verzoening doet.” (Lev. 17:11).
Daarom zal de hogepriester “zijn bloed naar binnen,
achter het voorhangsel brengen en ...op het verzoendeksel
en voor het verzoendeksel sprenkelen. Zo zal
hij verzoening doen voor het heiligdom om de onreinheden
van de Israëlieten en om hun overtredingen in
al hun zonden...” (Lev. 16:15,16). “Geen mens zal in
de tent der samenkomst zijn, wanneer hij daar binnengaat
om in het Heilige verzoening te doen...”
(Lev. 16:17).
Dr. Barnhouse betoogt dat, wanneer wij onze leer over
de verzoening grotendeels baseren op het beeld dat
ons wordt gegeven in het boek Leviticus, wij moeten
geloven dat evenals de hogepriester op aarde het
bloed in het heiligdom nam om het verzoeningswerk te
voltooien, ook Christus dit op gelijke wijze moet doen.
Hij moet ook heengaan om de verzoening te voltooien.
Anders hebben wij een verzoening zonder bloed.
Als wij die laatste stap niet nemen zijn wij gedwongen
te geloven dat de verzoening in de voorhof werd gedaan
en niet in het heiligdom, hetgeen elke symboliek
teniet doet. Wanneer deze laatste dienst met bloed
wordt weggelaten is onze theorie over de verzoening
bedroevend onvolledig, en ‘zeer zeker exegetisch onhoudbaar
en in theologische zin een speculatie van de
meest fantastische soort’. Als Christus niet ingaat met
het bloed om de verzoening te voltooien, dan is wat
wij ervan hebben overgelaten ‘slap, duf en onvruchtbaar’.
IS HET WAAR?
Toen ik voor het eerst in de extra uitgave las, dat onze
leiders de leer van Christus’ verzoeningswerk (sinds
1844 in het hemels Heiligdom) verwierpen, en hiervoor
in de plaats hadden gesteld “de toepassing van
de zegeningen van de offerande der verzoening die
Hij aan het kruis deed”, kon ik mijn ogen niet geloven,
en geloofde het ook niet. Toen mij werd gezegd,
dat zelfs als ik in de geschriften van zr. White lees dat
‘Christus nu verzoening doet’, ik dit niet moet geloven,
vroeg ik mij af: “Waar gaan wij naar toe?” De verzoening
werd aan het kruis voldaan, zeggen onze leiders.
Zuster White zegt dat de verzoening nu aan de gang