'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

Als zr. White nu leefde en dit zou lezen, zou zij zeker
afrekenen met zulke aanmatigende schrijvers, en wel
in niet mis te verstane bewoordingen. Zij zou niemand
het recht toekennen, wie hij ook mocht zijn, om wat zij
heeft geschreven te veranderen, of het zo te vertolken,
dat de zuivere betekenis ervan wordt vervalst. De bewering
van Questions on Doctrine, dat zij bedoelt, wat
zij niet zegt, doet de kracht van alles wat zij ooit heeft
geschreven voorgoed teniet. Als wij een geïnspireerde
vertolker uit Washington moeten raadplegen, voordat
wij weten wat zij bedoelt, konden wij beter al de getuigenissen
opzij zetten. Moge God zijn volk redden!
In het begin van deze eeuw, toen het lot van de gemeente
onzeker was, schreef zr. White: “Satan heeft
zijn plannen beraamd om ons geloof in de geschiedenis
van de zaak en het werk van God te ondermijnen.
In volle ernst schrijf ik dit: Satan gebruikt mannen in
vooraanstaande posities om de grondvesten van ons
geloof weg te vagen. Zullen wij toestaan, dat dit wordt
gedaan, broeders?” (RH, 12 november 1903).
Als antwoord op haar vraag “Zullen wij toestaan, dat
dit wordt gedaan?” zegt zij: “Mijn boodschap luidt:
niet langer toestaan dat er zonder protest geluisterd
wordt naar de verdraaiing der waarheid... Ik ben onderricht
ons volk te waarschuwen, want velen zijn in
gevaar, theorieën en drogredenen aan te nemen, die
de grondpilaren van het geloof ondermijnen.” (Letters
tot Physicians and Ministers, serie b, no.2, p.15).
“In de vijftig jaren die voorbij zijn heeft elk stadium van
ketterij zijn uitwerking op ons gehad, om onze geest,
wat betreft de leerstellingen van het Woord te verduisteren
in het bijzonder met betrekking tot de dienst
van Christus in het hemels heiligdom... Maar de
wegwijzers, die ons gemaakt hebben tot wat wij zijn
moeten worden bewaard en zij zullen worden bewaard,
zoals God door middel van Zijn Woord en het
getuigenis van Zijn Geest heeft te kennen gegeven.
Hij roept ons op om onwrikbaar, door de macht van het
geloof, vast te houden aan de fundamentele beginselen
en die op onbetwistbaar gezag gegrondvest zijn.”
(Idem blz. 59)
“Verbaast het u, dat ik, als ik het begin zie van een
werk, dat enkele van de pilaren van ons geloof zou
gaan verplaatsen, iets te zeggen heb? Ik moet gehoorzamen
aan het bevel: ‘Weersta, treedt het tegemoet.’”
(Ibid, p.58).
ZAL DUIDELIJK AAN HET LICHT KOMEN
Nadat de twee mannen voorgesteld hadden om de
aantekeningen en verklaringen in enkele van de boeken
van E.G. White in te voegen, die de lezer de indruk
moesten geven, dat zij zich niet stelde tegenover
hun nieuwe uitlegging, hadden zij nog een voorstel te
doen: “Dit is een zaak,” zo zeiden zij, ‘die in de nabije
toekomst duidelijk aan het licht zal komen, en dat wij
er goed aan doen om haast te maken met het samen-
pag - 25
stellen en invoegen van zulke aantekeningen in toekomstige
boeken van E.G. White.” (Notulen, p. 1483).
Ik laat het aan de lezer(es) over uit te maken waarom
de plannen haast hadden om de aantekeningen en
verklaringen in de boeken van zr. White te krijgen. Zou
het kunnen zijn dat deze handelingen een ‘fait accompli’
(een voldongen feit) moest vormen, een zaak die
reeds afgedaan was, en die moeilijk of onmogelijk te
veranderen zou zijn? Dit is een belangrijke overweging,
want er is reden om te geloven dat deze dingen
nog met andere boeken zullen gebeuren, en er is een
duidelijke tendens om onze leer te veranderen. Dit
moet worden onderzocht voor het te laat is.
Op 2 mei wordt in de notulen, onder de titel ‘Uitspraken
van E.G. White over het verzoeningswerk van
Christus,’ vastgelegd: “De vergadering van de leden
van de beheerscommissie, gehouden op 1 mei, eindigde
zonder iets te doen met betrekking tot het vraagstuk
dat langdurig besproken was passende voetnoten of
verklaringen betreffende de uitspraken van E.G. White
over het verzoeningswerk van Christus, die wijzen op
een werk dat voortduurt, dat in onze tijd plaatsvindt in
de hemel. Aangezien de voorzitter van onze commissie
de komende vier maanden niet in Washington zal
zijn, en de ingewikkeldheid van dit vraagstuk zodanig
is, dat er met uiterste zorgvuldigheid te werk gegaan
moet worden, werd besloten “dat wij de besprekingen
van de zaken, die onder onze aandacht gebracht waren
door de ouderlingen X en Y, en die betrekking hebben
op de uitspraken van E.G. White betreffende het
voortdurende verzoeningswerk van Christus, tot een
later tijdstip uitstellen”. (Notulen, p. 1488).
Het was vermoedelijk vier maanden later toen ouderling
Olson was teruggekeerd, dat een besluit werd genomen
om het verzoek niet in te willigen. Dit was acht
maanden na de vergadering van 1 januari, en inmiddels
was de zaak aan het licht gekomen.
CORRESPONDENTIE MET WASHINGTON
Nadat ik deze toestand te weten was gekomen, heb ik
heel wat gebeden. Wat was mijn verantwoordelijkheid
in deze zaak, of had ik die niet? Ik nam niemand in
vertrouwen. Ik besloot dat mijn eerste verantwoording
de beambten in Washington zou gelden, dus schreef
ik naar het hoofdkwartier.
Daar werd mij meegedeeld, dat ik geen recht had op
de kennis die ik bezat. Er werd verondersteld dat die
geheim was en ik had geen recht om de stukken te
lezen. Nadat er vier brieven waren gewisseld, werd
mij te verstaan gegeven, dat zij geen behoefte hadden
de zaak verder te bespreken. De zaak was afgedaan.
Toen ik de vraag stelde of dit betekende dat de deur
gesloten was, ontving ik als antwoord: “Ik heb de zaak,
waarop u hebt gezinspeeld, als gesloten beschouwd.”
Wat betreft het gemene en onware artikel in The Ministry:
“Ik heb dit met de broeders, die erbij betrokken