'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

Brief 2...
Poging tot vervalsing
In de voorzomer van 1957 kreeg ik,
naar ik geloof door de Voorzienigheid
beschikt, een exemplaar in handen
van de notulen van de White Beheerscommissie
van mei van dat jaar.
Voor hen, die niet met deze commissie
bekend zijn, moge ik ter verduidelijking vermelden,
dat het een klein comité is, aangewezen om het grote
arsenaal van brieven, manuscripten en boeken, nagelaten
door wijlen E.G. White te beheren. In overleg
met de beambten van het kerkgenootschap beslist de
commissie wie toegang tot het materiaal krijgt, in hoeverre
en voor welk doel, wat gepubliceerd zal worden
en wat niet, en welk materiaal in het geheel niet ter
beschikking zal worden gesteld.
Veel werk van het comité bestaat uit het onderzoeken
en redigeren van deze geschriften en dat, materiaal
wat van blijvende waarde blijkt te zijn, aan te bevelen
voor publicatie. Dit werk is van grote betekenis voor
de gemeente, want alleen dat, wat door de commissie
wordt vrijgegeven, ziet het daglicht. Toen zij nog leefde
deed E.G. White zelf veel selectie en redactiewerk
en in ieder geval had zij toezicht op wat gedaan werd.
Ieder wist, dat alles wat werd gepubliceerd, onder haar
toezicht stond en haar goedkeuring had. De commissie
heeft dit werk overgenomen.
TWEE MANNEN EN HET COMITÉ
Volgens het White memorandum was het op de eerste
dag van mei 1957, dat twee mannen, leden van het
comité dat opgedragen was het boek te schrijven dat
bekend werd als Questions on Doctrine (vragen over
leerstellige onderwerpen), door het comité werden uitgenodigd
een ontmoeting met hen te hebben om een
kwestie te bespreken die op een vergadering in januari
daarvoor, enige aandacht had gevraagd. Het ging over
enige uitspraken door E.G. White gedaan met betrekking
tot de verzoening die nu plaats vindt in het Heiligdom
hierboven. Deze opvatting stemde niet overeen
met de conclusies waartoe de leiders van het kerkgenootschap
waren gekomen bij hun beraadslagingen
met de evangelischen. Om dit en de belangrijkheid
daarvan ten volle te verstaan, is het nodig opnieuw
een overzicht te geven van enige geschiedenis.
EEN BEETJE GESCHIEDENIS
De adventistische leiders waren enige tijd in contact
geweest met twee evangelische predikanten: Dr. Barnhouse
en Mr. Martin, respectievelijk redacteur en ad-
pag - 21
junct redacteur van het godsdienstig tijdschrift Eternity,
uitgegeven in Philadelphia, en hadden met hen verschillende
van onze leerstellingen besproken. In deze
gesprekken, evenals in de talrijke brieven die tussen
hen gewisseld werden, hadden de evangelischen ernstig
bezwaar gemaakt tegen enkele van onze geloofspunten.
De belangrijkste vraag voor hen was of adventisten
als christenen konden worden beschouwd,
als ze aan inzichten vasthielden als de leerstelling van
het Heiligdom, de 2300 dagen, het jaartal 1844, het
onderzoekend oordeel, en Christus’ verzoeningswerk
in het hemelse Heiligdom sinds 1844. Onze mensen
spraken de wens uit dat de adventgemeente zou worden
beschouwd als een van de reguliere protestantse
kerken; een christelijke kerk, dus niet een sekte.
De twee groepen besteedden honderden uren aan
studie en schreven vele honderden bladzijden. De
evangelischen bezochten ons hoofdkwartier in Takoma
Park, en onze mensen bezochten Philadelphia
en waren gasten in de comfortabele woning van dr.
Barnhouse. Van tijd tot tijd werden anderen ter consult
geroepen over zaken als de radiouitzendingen van de
Stem der Profetie en onze periodieken, alles met het
oogmerk om vast te stellen wat onze erkenning als
christelijk kerkgenootschap in de weg stond. Na langdurige
en langgerekte discussies kwamen de twee
partijen tot een bruikbaar akkoord en hoewel zij nog
bezwaren hadden tegen een aantal van onze leerstellingen,
waren de evangelischen toch bereid ons als
christenen te erkennen.
Wij zouden enige veranderingen moeten aanbrengen
in enkele van onze boeken, met betrekking tot ‘het
merkteken van het beest’ en ‘de natuur van Christus
toen Hij in het vlees was’. (Eternity, sept. 1856). Dit
werd “onder de aandacht van de beambten van de
Generale Conferentie gebracht, opdat de betreffende
passages zouden worden bijgewerkt en dergelijke publikaties
zouden worden gecorrigeerd”. De correcties
werden aangebracht en “deze actie van de zevende
dags adventisten was richting bepalend voor soortgelijke
stappen die nadien werden ondernomen.” Ons
wordt niet meegedeeld welke andere boeken werden
`bijgewerkt en gecorrigeerd’. De evangelischen publiceerden
een verslag over hun besprekingen met de
adventisten in Eternity, waaraan de bovenstaande
aanhalingen zijn ontleend. Dr. Barnhouse vermeldt
dat zij de voorzorgsmaatregelen namen om hun manuscripten
aan de adventisten voor te leggen opdat
er geen onjuiste weergave of vergissing zou plaatsvinden.
De adventisten publiceerden geen verslag. Zelfs verleden
jaar, op de zitting van de Generale Conferentie,
werd de zaak niet besproken. Slechts weinig mensen
wisten dat er besprekingen met de evangelischen waren
geweest. Er waren geruchten dat de adventistische
leiders in conferentie waren geweest met de evangelischen,
maar die werden door sommigen slechts be-