'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

Bijbellezingen voor het huisgezin, p.160: “In zijn menselijkheid
was Christus onze zondige, gevallen natuur
deelachtig. Indien niet, dan is Hij niet ‘aan zijn broeders
gelijk gemaakt’, en niet ‘in alle dingen verzocht geworden,
gelijk als wij’, overwon niet gelijk wij moeten overwinnen,
en is daarom niet de volledige en volmaakte
Zaligmaker, die de mens nodig heeft en hebben moet
om behouden te worden. Het denkbeeld, dat Christus
een zondeloze moeder had, geen neigingen tot zonde
erfde, en om die reden geen zonde deed, stelt een gevallen
wereld buiten zijn gebied, en scheidt Hem van
de wezenlijke plaats, waar zijn hulp nodig is. Van de
menselijke zijde erfde Jezus juist wat ieder Adamskind
erft: een zondige natuur. Van de goddelijke zijde werd
Hij, van zijn ontvangenis af, gegenereerd en geboren
uit de Geest. En dit alles geschiedde om de mensen
tot voordeel te strekken, en aan te tonen, dat, op gelijke
wijze, iedereen die ‘uit de Geest geboren’ is, even
gelijke overwinningen kan behalen over de zonde in
zijn eigen zondige vlees. Aldus moet iedereen overwinnen,
gelijk Christus overwonnen heeft (Openb.
3:21). Zonder deze geboorte kan er geen overwinning
bestaan over verleiding, en geen verlossing van de
zonde (Joh. 3:3 7).”
Wij dagen onze leiders uit, of ieder ander, om bewijzen
naar voren te brengen voor hun bewering dat “zekere
schrijvers, met inzichten volkomen tegenstrijdig met
de gemeente als geheel, naar de pen grepen”. Om
duidelijk te maken hoe schrijvers ‘naar de pen grepen’
met hun inzichten, vertelden onze leiders aan Martin
dat “zij in hun gelederen leden hadden met krankzinnige
denkbeelden, zoals er ook soortgelijke exentrieke
ontoerekenbare geesten gevonden worden in alle gelederen
van de orthodoxe christenheid.” Ik meen dat
dit te ver gaat.
Ellen White was niet iemand met krankzinnige denkbeelden,
noch de schrijvers van Bijbellezingen. Onze
leiders zouden een uiterst nederige verontschuldiging
aan de gemeente moeten maken voor het werpen van
zo’n smet op haar leden. Het is welhaast ongelooflijk
dat zij ooit zulke beweringen konden doen. Maar de
beschuldiging is bijna drie jaar gedrukt geweest, en er
is geen protest van welke aard ook op gekomen. Het
was voor mij vernederend dat zulke beschuldigingen
moesten worden gedaan, en zelfs meerdere, zodat
onze leiders geheel verhard zijn in hun houding tegenover
hen.
Opdat de lezer voor zichzelf het originele bericht van
Barnhouse moge inzien, volgt hier een citaat uit de
herdruk “Zijn zevende dags adventisten christenen?”
Dit is niet een volledig verslag, maar slechts dat gedeelte
wat betrekking heeft op de vraagstukken die
hierboven besproken zijn. Later zal ik nog andere uittreksels
weergeven.
“Iets minder dan twee jaar geleden werd besloten dat
meneer Martin een onderzoek zou instellen met be-
pag - 19
trekking tot het zevende dags adventisme. Wij kwamen
in contact met de adventisten en zeiden hen dat
wij hen eerlijk wilden behandelen en de gelegenheid
tot een onderhoud met enkele van hun leiders op prijs
zouden stellen. De reactie was direct en enthousiast.
Martin ging naar Takoma Park, Washington D.C., het
hoofdkwartier van de beweging der zevende dags adventisten.
Aanvankelijk beschouwden de twee groepen
elkaar zeer achterdochtig. Meneer Martin had een
grote hoeveelheid adventistische lectuur gelezen en
legde hen een reeks van ongeveer 40 vragen voor met
betrekking tot hun theologische standpunten. Bij een
tweede bezoek ontving hij talloze bladzijden met gedetailleerde
antwoorden op zijn vragen.
Onmiddellijk viel op dat de adventisten met nadruk
zekere leerstellige standpunten loochenden, die voorheen
aan hen toegeschreven werden. Toen meneer
Martin hun antwoorden las, kwam hij bijvoorbeeld een
verklaring tegen waarin zij absoluut de gedachte verwierpen
dat het onderhouden van de zevende dags
sabbat een grondslag was voor de zaligheid en een
ontkenning, dat het onderhouden van de eerste dag
van de week nog wordt beschouwd als het ontvangen
van het anti christelijke merkteken van het ‘beest’. Hij
wees hen er op dat in hun boekhandel naast het gebouw
waarin deze vergaderingen werden gehouden,
een bepaald boek, door hen uitgegeven en door één
van hun predikanten geschreven, duidelijk het tegendeel
beweerde van wat zij nu verklaarden. De leiders
lieten het boek halen, ontdekten dat Martin gelijk had
en brachten dit feit onmiddellijk onder de aandacht van
de beambten van de Generale Conferentie, opdat deze
plaats mocht worden hersteld en zulke publikaties gecorrigeerd.
Deze zelfde handelwijze werd herhaald
m.b.t. de natuur van Christus toen Hij in het vlees was,
welke de meerderheid van het kerkgenootschap altijd
beschouwde als zijnde zondeloos, heilig en volmaakt,
ondanks het feit dat enkele van hun schrijvers af en toe
naar de pen hebben gegrepen met tegenovergestelde
inzichten, volkomen tegenstrijdig met de gemeente als
geheel. Zij maakten meneer Martin, duidelijk dat zij in
hun gelederen zekere leden met krankzinnige denkbeelden
hadden, evenals de soortgelijke excentrieke
ontoerekenbaren die zich bevinden in alle gelederen
van de orthodoxe christenheid. Deze handelingen van
de zevende dags adventisten was een indicatie hoe zij
daarna nog soortgelijke stappen ondernamen.
Het boek van meneer Martin over het ‘Zevende dags
Adventisme’ zal binnen enkele maanden in druk verschijnen.
Het zal een voorwoord krijgen van verantwoordelijke
leiders van het Kerkgenootschap der
Zevende dags Adventisten, inhoudende dat zij in dit
werk niet verkeerd geciteerd zijn en dat de punten van
overeenstemming door meneer Martin nauwkeurig zijn
uiteengezet, zowel vanuit hun als vanuit ons evangelische
gezichtspunt. Alle verwijzingen van meneer Martin
naar een nieuw adventistisch boek over hun leer