'HET BEGIN VAN HET EINDE' - Bazuin te Sion

heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven.”
(Rom. 8:32). Eerder waren, omdat zijn natuur gevoelig
was voor de minste geringschatting, minachting of
verachting, zijn beproevingen zwaarder en zijn verzoekingen
sterker dan wij ooit hebben te verdragen.
Hij weerstond “ten bloede toe”.
Neen, God verschoonde Hem niet, of stelde Hem er
vrij van. Die in zijn zielenstrijd “gebeden en smekingen
tot degenen, die Hem uit den dood kon verlossen, met
sterke roeping en tranen geofferd hebbende, en verhoord
zijnde uit den vreze, hoewel Hij de Zoon was,
nochtans gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen
Hij heeft geleden.” (Heb. 5:7,8). Dit alles in aanmerking
genomen, herhalen wij de vraag: hoe vond deze
God onterende leer zijn weg in onze gemeente? Was
dit het resultaat van diepgaande en vrome studie door
bekwame mensen, zich uitstrekkend over een reeks
van jaren? Werden de uiteindelijke besluiten aan de
gemeente voorgelegd in openbare vergaderingen van
afgevaardigden, tevoren bekend gemaakt in de Review,
waarbij bijzonderheden van wat zou veranderen
aan een beschouwing werd onderworpen? Is er volgens
de regels van het kerkgenootschap gehandeld?
Niet één van deze dingen werd gedaan! Er verscheen
een anoniem boek en de mensen die er bezwaar tegen
maakten werden veroordeeld en hen werd de
duimschroeven aangezet. Hier volgt het verhaal hoe
deze nieuwe leerstellingen hun weg in de gemeenten
vonden, zoals het bericht wordt door dr. Donald Grey
Barnhouse, uitgever van het godsdienstig tijdschrift
Eternity, in het september nummer 1956. Later werd
het uitgegeven als een artikel, onder auteursrecht,
onder de titel: “Zijn zevende dags adventisten christenen?”
Met toestemming citeren wij uit dit artikel. Wij
mogen hieraan toevoegen dat dr. Barnhouse ons bericht,
dat de gehele inhoud van het artikel voor publicatie
aan de adventistische broeders ter goedkeuring
werd voorgelegd. Het feit dat dit verslag thans bijna
drie jaar in druk is verschenen en dat geen correctie
of protest uit de kringen van onze leiders is gekomen,
is een sterk bewijs dat zij het bericht als waarheidsgetrouw
aanvaarden.
Dr. Barnhouse vermeldt dat “iets minder dan twee jaar
geleden besloten werd dat dr. Martin een onderzoek
zou instellen met betrekking tot het zevende dags adventisme.”
Walter R. Martin was toentertijd doctorandus
in de filosofie, werkzaam aan de universiteit van
New York en ook verbonden aan de redactie staf van
Eternity. Daar hij betrouwbare informatie uit de eerste
hand wenste te verkrijgen, ging hij naar Washington,
naar het adventistisch hoofdkwartier, waar hij in contact
kwam met enkele leiders: “De reactie was direct
en enthousiast.”
Dr. Martin bemerkte onmiddellijk “...dat de adventisten
met nadruk zekere leerstellige standpunten
loochenden die voorheen aan hen werden toegeschreven.”
Hieronder volgen de belangrijkste: Het
pag - 18
vraagstuk van het merkteken van het beest, en de
natuur van Christus toen Hij in het vlees was.
Dr. Martin wees hen erop dat in hun boekhandel naast
het gebouw waarin de vergaderingen werden gehouden,
een bepaald boek, door hen uitgegeven en door
één van hun predikanten geschreven, duidelijk het
tegendeel beweerde van wat zij nu verklaarden. De
leiders lieten het boek halen, ontdekten dat Martin gelijk
had, en brachten dit feit onmiddellijk onder de aandacht
van de beambten van de Generale Conferentie,
opdat de betreffende passage in het boek zou worden
hersteld en dergelijke publikaties zouden worden gecorrigeerd.”
Dit betrof in het bijzonder de leerstelling van het
merkteken van het beest; één van de fundamentele
leerstellingen van de adventisten vanaf kort na haar
aanvang. Ons wordt niet meegedeeld welke publikaties
aldus werden hersteld en gecorrigeerd, noch of
de schrijvers ervan op de hoogte werden gesteld alvorens
de wijzigingen werden aangebracht, noch of er
overleg gepleegd werd met het officiële lectuur comité,
noch of de uitgevers of het uitgevershuis instemden
met de veranderingen. Wij weten evenwel, dat in de
sabbatschoollessen voor het tweede kwartaal 1958,
die het boek `Openbaring’ hoofdstuk voor hoofdstuk
behandelden, het dertiende hoofdstuk, dat het merkteken
bespreekt, geheel werd weggelaten. Hoofdstuk
12 was er, evenals hoofdstuk 14, maar er was geen
hoofdstuk 13. De sabbatschoollessen waren blijkbaar
hersteld en gecorrigeerd!
Het is zeker niet volgens de regels dat een predikant
van een andere kerkelijke gemeenschap zoveel invloed
op onze leiders heeft dat hij onze theologie corrigeert,
en een wijziging in één van de meest vitale
leerstellingen van de gemeente teweeg brengt, en
zelfs wereldwijd de sabbatschool binnendringt om ons
de belangrijke lessen in Openbaring 13 onthouden. Dit
aanvaarden staat voor onze leiders gelijk met afstand
doen van hun leiderschap.
DEZELFDE HANDELWIJZE
Maar dit is niet alles. Dr. Barnhouse bericht dat dezelfde
handelwijze werd herhaald met betrekking tot
het onderwerp dat wij hier behandelen: de natuur van
Christus, toen Hij in het vlees was. Onze leiders verzekerden
dr. Martin dat de meerderheid van onze leden
die natuur beschouwde als zondeloos, heilig en volmaakt,
ondanks het feit dat bepaalde schrijvers, met
inzichten volkomen tegenstrijdig met de gemeente
als geheel, af en toe naar de pen grepen. Toen onze
leiders dit aan dr. Martin vertelden, vertelden zij de
grootste onwaarheid die er ooit bestond. De gemeente
heeft nimmer enig ander inzicht gehad dan wat werd
uitgesproken door zr. White, zie de citaten in dit artikel,
maar let ook op de onderstaande citaat uit een andere
bron: