De fluisterrevolutie op het platteland - Provincie Limburg

Ministerie van LNV
woningbouw. Gebiedsontwikkeling op het platteland
die zichzelf terugverdiende.
Jan Pronk had aanvankelijk moeite met de regeling.
Die druiste in tegen zijn planologische opvattingen van
die tijd. Bouwen moest je vooral in de stad. En het was
voor hem bijna een vloek om het buitengebied voor
een deel in handen te geven van projectontwikkelaars.
Voor woningen in het duurdere segment. Want zo zag
hij het. We hebben Pronk moeten overtuigen. Want
ook de volksgezondheid was in het geding. Ik vergeet
nooit dat ik een dorp als Ysselsteyn bezocht. De lucht
was zo bezwangerd van de stank van ammoniak dat
je niet zonder zakdoek voor je ogen de straat op kon.
We moesten de bron van het kwaad wegnemen: minder
mest, minder bedrijven. Het was niet alleen een
milieuprobleem. De sector was uitgegroeid tot een
maatschappelijk probleem. Daar waren Pronk en ik
het over eens en daarom ging hij uiteindelijk akkoord,
al was het niet van harte.
Die 15e maart 2000 in Brakkestein heb ik nog veel
druk moeten uitoefenen om de zaak rond te breien.
Enkele provincies weifelden. Maar er was geen keus
meer. We moesten daden tonen. Mijn oordeel over het
Pact? Ruimte voor ruimte was een heel vernieuwende
regeling. En we hebben er een eerste slag mee weten
te maken. Het mestoverschot is gereduceerd en veel
bedrijven zijn gestopt. Rijk en provincie traden als partners
op.
Ministerie van LNV
De Reconstructiewet, die ik in 2002 nog door de
Tweede Kamer loodste, had al snel niets meer met de
oorspronkelijk doelstelling te maken. Met het opheffen
van het vaccinatieverbod, verdween het acute risico
van een nieuwe epidemie van varkenspest.
En daarna heeft bestuurlijk Nederland de kerk ook
weer een beetje in het midden gelaten. Handjeklap gedaan
met de sector. De noodzaak om de varkensstapel
flink te reduceren, is niet meer echt een issue. Er wordt
weer over schaalvergroting gesproken. Megastallen.
Mijn opvolgers en ook provinciale bestuurders hadden
andere prioriteiten, of toonden eenvoudig minder
daadkracht. Dat is jammer. De gang van zaken rond de
Q-koorts is daarvan een sprekend voorbeeld.
Het vinden van de juiste balans op het platteland tussen
natuur, landbouw en recreatie staat nu voorop. Er
moeten nog honderden veehouderijen naar landbouwontwikkelingsgebieden
verplaatst worden.
Ik volg de ontwikkelingen in de landbouwsector alleen
nog op afstand. In de details verdiep ik me niet meer. Ik
denk wel dat er na al die jaren nog steeds heel weinig
boeren zijn die de naam Brinkhorst niet meer kennen”.
Brabant Gelderland Limburg Overijssel Utrecht
43