De fluisterrevolutie op het platteland - Provincie Limburg

Gelderland
Hij was VVD-gedeputeerde in Gelderland
van 1995 tot 2003 en daarna wethouder
van de gemeente Berkelland
die 45.000 zielen telt. Tegenwoordig
is Hans Boxem adviseur en bemiddelaar.
Het Pact van Brakkestein? Het
leverde Boxem een enorme schrobbering,
maar uiteindelijk vooral genoegdoening
op.
Hans Boxem (VVD) triomfeerde
met Ruimte voor Ruimte
‘De beste
milieumaatregel ooit’
“Ruimte voor Ruimte? Het is de beste milieumaatregel
die we ooit als provincie hebben genomen. Het
heeft moeite en lef gekost. Maar ik zag meteen de
grote voordelen. Ik was de enige VVD-er aan tafel
bij het Pact. Tussen allemaal CDA-ers. Zonder tekenbevoegdheid.
Want het toenmalig college van GS in
Gelderland was kopschuw.
Er zaten grote financiële risico’s aan de regeling
Ruimte voor Ruimte. Ik heb toch getekend. Onder
voorwaarde van instemming van het college en Provinciale
Staten. De volgende dag waren de rapen
gaar. Was de stemming om te snijden. Ik werd op
het matje geroepen door het college. Daar kreeg ik
te horen: “Hans je hebt 200 miljoen gulden van de
provincie weggegeven. Hoe durf je?”
Ik kreeg het flink voor mijn kiezen. En er werd een
strafmaatregel aangekondigd. Als de regeling verlies
zou opleveren voor Gelderland zou dat gekort
worden op mijn portefeuille. Uiteindelijk hebben we
11,6 miljoen euro overgehouden. En dat vloeit, heel
terecht, terug in de kas van de gemeenten. Als wethouder
van Berkelland heb ik daar uiteraard op de
achtergrond ook een rol in gespeeld.
Gelderland
De ondertekening van het Pact was erg spannend. De
provincies weifelden. Het financieel risico was groot.
Daar tegenover stond minister Brinkhorst. Hij voelde
de druk van Brussel tot in Brakkestein. Nederland
produceerde volgens Europese richtlijnen teveel fosfaat.
Er was geld om die rechten op te kopen, maar
wat doe je dan met die leegstaande stallen? Vanuit
de provincies kwamen stukje bij beetje de plannen op
tafel om die stallen te slopen en voor de financiering
de gemeenten extra woningcontingenten toe te wijzen.
Gemeenten wilden graag bouwen, maar door de
strenge contingentering zat de woningbouw op slot.
Minister Pronk gaf ruim 6500 woningen extra voor
de uitvoering van de regeling. Zonder al te veel heisa.
Korte tijd later kwam de Nota Ruimte. Die betekende
het einde van de strikte woningcontingentering.
Achteraf heb ik wel eens gedacht dat het allemaal
bewust zo geregisseerd is. Om de provincie en gemeenten
het risico te laten dragen. Maar ach, de hele
operatie heeft schwung op het platteland gebracht.
Daar ging het toch om? En uiteindelijk is er toch altijd
iemand die de rekening moet betalen. Bij de regeling
Ruimte voor Ruimte is dat de koper van de woningen
geweest. De bevolking heeft het geld opgebracht.
Brabant Gelderland Limburg Overijssel Utrecht
23